Antonim (yun. ἀντώνυμος – əks adlanan) dilçiliyə aid bir termin olub, başqa bir sözlə əks məna ifadə edən sözə deyilir. Bu əkslik, sözlərin mənalarının bir-birinə tam zidd olması ilə səciyyələnir, lakin bu ziddlik həmişə mütləq olmur. Bəzən kontekstə və məna çalarlarına bağlı olaraq nisbi bir əkslikdən söhbət gedə bilər.
Antonimlər ədəbi dilin zənginliyini artırır və yazının daha təsirli olmasına kömək edir. Onlar oxucuya fikirləri daha qabarıq və dəqiq şəkildə çatdırmaq üçün geniş imkanlar yaradır. Məsələn, "işıq" və "qaranlıq", "isti" və "soyuq", "böyük" və "kiçik" sözləri bir-birinin antonimləridir. Bu cütlüklər arasındakı ziddiyyət aydın və qətidir.
Lakin, antonimlik münasibətinin mürəkkəbliklərini də nəzərə almaq vacibdir. Bəzi sözlərin kontekstdən asılı olaraq bir neçə antonimi ola bilər. Məsələn, "yaxşı" sözünün antonimi "pis", "pis"in antonimi isə "yaxşı" ola bilər. Lakin, "yaxşı" sözünün "pis"dən əlavə, "pis"ə zidd olan "pis"in bir çox başqa antonimi də var. Eyni zamanda, "böyük" sözü yalnız "kiçik" sözü ilə deyil, həm də "az", "balaca" kimi sözlərlə antonim münasibətində ola bilər. Bu da antonimlərin istifadəsinin incəliklərini göstərir.
Antonimlərin istifadəsi, yazı və nitqdə təzad yaradaraq, mənanın daha yaxşı anlaşılmasına və daha təsirli ifadə edilməsinə xidmət edir. Onlar bədii əsərlərdə, elmi yazılarda və hətta gündəlik danışıqlarda da geniş istifadə olunur. Antonimlərin düzgün seçilməsi və istifadəsi yazı və nitqin keyfiyyətini artıran əsas amillərdəndir.