Apostrof (’), yunanca mənşəli bir dilçilik işarəsidir. Əsasən, sözlərdə səs buraxılmasını göstərmək üçün istifadə olunur. Bu buraxılan səs, həm sait, həm də samit ola bilər. Apostrof, buraxılan səsin yerini tutaraq, sözün düzgün tələffüzünü və yazımını təmin edir.
Daha dəqiq desək, apostrof sözün yazılışında bir və ya bir neçə səsin atılmasını bildirir. Bu atılma əsasən fonetik dəyişikliklərlə əlaqədardır. Məsələn, "sən" əvəzinə "sən'", "mən" əvəzinə "mən'" yazarkən apostrof buraxılmış səsin yerini tutur. Bu halda, sözlərdəki həmin səslərin tələffüz olunmaması əslində qrammatik qaydalardan irəli gəlir.
Apostrofun istifadəsi yalnız səs buraxılmasının göstərilməsi ilə məhdudlaşmır. O, həmçinin bəzi qısaltmalarda və mürəkkəb sözlərin birləşdirilməsində də işlədilir. Məsələn, "qısaltma" sözünün qısaldılmış forması olan "qıs." və ya "s." kimi qısaltmalar apostrof vasitəsi ilə yazıla bilər. Bundan əlavə, bəzi hallarda apostrof sahiblərin göstərilməsi üçün də istifadə oluna bilər ("Məmmədın evi").
Maraqlı bir məqam da odur ki, apostrofun istifadəsi dilin fonetik xüsusiyyətlərindən və qrammatik quruluşundan asılı olaraq dəyişə bilər. Müxtəlif dillərdə apostrofun istifadə qaydaları fərqli ola bilər. Ona görə də, müəyyən bir dildə apostrofun düzgün istifadəsini öyrənmək üçün o dilin qrammatika qaydalarına yaxından bələd olmaq vacibdir. Beləliklə, apostrof, sadə görünüşünə baxmayaraq, yazı dilinin incəliklərini əks etdirən və dəqiq ifadə üçün vacib olan bir işarədir.