Aprel ayı, təqvim ilinin dördüncü ayı olaraq, martın ardınca gəlir və may ayından əvvəl yerləşir. Latın dilindən mənşəli olan adı, Roma mifologiyasında məhsuldarlıq və çiçəklənmə ilə əlaqələndirilən Venera (Afroditə) planetinə həsr olunmuş "Aprilis" sözündən törəyir. Bəzi etimoloji araşdırmalar, "aperire" (açmaq) felindən gəldiyini və təbiətin oyanışı, bitkilərin açılması ilə əlaqələndirildiyini də irəli sürür. Hər iki izah da aprelin təbiətə can verən, həyatı yenidən canlandıran bir ay olmasını əks etdirir.
Aprel ayı, Şimal yarımkürəsində baharın tam olaraq özünü göstərdiyi, qışın sərtliyinə son qoyduğu, havanın isinməyə, günlərin uzanmağa başladığı bir dövrdür. Təbiətdə gözəl bir canlanma müşahidə edilir; ağaclar yarpaqlanır, çiçəklər açır, quşlar yuva qurur. Bu səbəbdən, aprelin rəmzi olaraq, canlanma, yeni başlanğıclar, ümid və təzələnmə kimi anlayışlar qəbul edilir.
Aprelin ilk günləri hələ də qışın soyuq nəfəsini özündə saxlaya bilsə də, havanın isinməsi və günəşin daha güclü təsiri ilə təbiətdə sürətli dəyişikliklər baş verir. Bu dəyişikliklər insanlarda da yeni enerji və həvəs yaradır. Bəzi mədəniyyətlərdə aprelin ilk günləri, bahar bayramları və yeni həyatın simvolları ilə qeyd edilir. Məsələn, Novruz bayramı, qədim ənənələrlə bağlı olaraq, yeni ilin gəlişi və təbiətin oyanışı ilə əlaqəli olaraq aprelin əvvəllərində qeyd olunur.
Ümumilikdə, apreli təkcə təqvimdə dördüncü ay kimi deyil, həm də təbiətin yenidən canlandığı, ümid və yeni başlanğıcların simvolu olan bir ay kimi qəbul etmək daha düzgündür.