Arxeoqrafiya [yun.] filol. Qədim yazı abidələrini – tarixi sənədləri, qədim əlyazmaları, kitabələri, epiqrafik materialları və digər yazılı mənbələri – sistematik şəkildə toplamaq, tənqidi şəkildə tədqiq etmək, mətnləri nəşr etmək və onların məzmununu şərh etməklə məşğul olan elm sahəsidir. Sadəcə olaraq qədim yazıları toplamaqdan ibarət deyil, həmçinin onların həqiqiliyini, tarixini, müəllifliyini, dilini və mədəni kontekstini müəyyənləşdirməyi də əhatə edir. Bu proses, müasir elmi metodlar və texnologiyaların köməyi ilə aparılır və qədim mətnlərin daha dolğun, dəqiq və etibarlı şəkildə anlaşıla bilməsini təmin edir.
Arxeoqrafiya sadəcə qədim mətnlərin toplanması və tərcüməsi ilə məhdudlaşmır. Bu elm sahəsi, həmçinin mətnlərin mənşəyini, yazılma tarixini, müəllifini və məqsədini araşdırır. Müxtəlif əlyazmaların müqayisəli təhlili, paleoqrafiya (qədim yazıların öyrənilməsi) və diplomatika (tarixi sənədlərin tədqiqi) kimi digər elmlərlə sıx əlaqədədir. Arxeoqrafik tədqiqatlar tarixin, ədəbiyyatın, dilçiliyin, mədəniyyət tarixinin və digər humanitar elmlərin inkişafına mühüm töhfələr verir.
Arxeoqrafiya sahəsində aparılan tədqiqatlar nəticəsində ortaya çıxan nəşrlər və elmi əsərlər tarixi proseslərin daha dəqiq anlaşılmasına, qədim dövrlərin mədəniyyətinin və düşüncə tərzinin öyrənilməsinə, eləcə də müasir dil və ədəbiyyatın inkişaf tarixinin izlənilməsinə imkan verir. Bu baxımdan arxeoqrafiya, sadəcə bir elm sahəsi deyil, həm də tarixi irsin qorunması və təbliği üçün mühüm bir vasitədir. Arxeoqrafiya sahəsində ilk işlərin nə vaxt və harada başladığını dəqiq müəyyən etmək çətin olsa da, yazının ixtirası ilə eyni vaxtda ortaya çıxdığı güman edilir və qədim mədəniyyətlərin inkişafının izlənilməsində əvəzsiz rol oynayır.