Epigrafik sifət olaraq, yunanca "epigraphos" sözündən törəmişdir və əsasən yazılarla, xüsusilə də qədim dövrlərə aid yazılarla bağlı olan sahəni – epigrafikanı ifadə edir. Yəni, epiqrafik sözü, qədim yazı abidələrinin, kitabələrin, barelyeflərin və digər maddi mədəniyyət nümunələrinin öyrənilməsi ilə məşğul olan elmin, onun metodlarının və nəticələrinin xüsusiyyətlərini bildirir.
Daha dəqiq desək, epiqrafik, qədim yazılarla bağlı olan hər şeyi əhatə edir. Bu, yalnız yazıların özlərinin deşifr edilməsini və tərcüməsini deyil, həmçinin onların tarixi kontekstini, yazı üslubunu, dilini, sosial-iqtisadi və siyasi mənzərəsini, hətta yazı materiallarının (daş, metal, gil və s.) təhlilini də əhatə edir. Epigrafik tədqiqatlar tarixçilər, arxeoloqlar, dilçilər və digər humanitar sahə mütəxəssisləri üçün əvəzsiz bir məlumat mənbəyidir.
Məsələn, "epigrafik mətn" deyərkən, daş üzərində yazılmış bir qədim hökmdar fərmanı, gil lövhə üzərindəki bir ticarət müqaviləsi, qəbir daşındakı bir epiqraf və ya bir sikkənin üzərindəki yazını nəzərdə tuta bilərik. "Epigrafik material" isə bu mətnlərin yazıldığı materialları (daş, metal, gil, papirus və s.) və onların üzərindəki bütün detalları (yazı, rəsmlər, nişanlar) əhatə edir. Beləliklə, epiqrafik tədqiqatlar, sadəcə yazıların oxunması və tərcüməsi deyil, keçmişin həyatını, mədəniyyətini və düşüncə tərzini başa düşmək üçün zəruri və dəyərli bir vasitədir.
Qısacası, epiqrafik sözü, qədim yazı abidələrinin elmi öyrənilməsi ilə bağlı hər şeyi, yazıların özlərindən tutmuş onların kontekstinin təhlilinə qədər əhatə edən geniş bir sahəni təsvir edir və tarixi araşdırmalar üçün çox əhəmiyyətlidir.