Arlanma: "Arlanmaq" felindən törəmiş isimdir. Əsas mənası, vicdan əzabı, utancaq duyğu, öz hərəkətlərinin pisliyindən doğan peşmançılıq və ya narahatlıq hissidir. Arlanma, insanın öz davranışlarını, sözlərini və ya düşüncələrini qəbul edilmiş sosial normalara və ya mənəvi dəyərlərə uyğun olub-olmaması ilə bağlı daxili mühakiməsinin nəticəsidir. Bu hissiyyat, insanın sosial əlaqələrinin və cəmiyyətdəki mövqeyinin qorunmasında mühüm rol oynayır.
Arlanma hissi, fərdin yaşından, tərbiyəsindən və mədəniyyətindən asılı olaraq fərqli səviyyələrdə özünü göstərə bilər. Bəzi insanlar çox həssas və utancaq olurlar, hər hansı kiçik bir səhv belə onlarda güclü arlanma hissi yarada bilər. Digərləri isə daha az həssasdırlar və arlanma hissi onlarda daha zəif olur, ya da ümumiyyətlə yoxdur. Bu fərqlər, şəxsiyyətin xüsusiyyətləri ilə yanaşı, sosial təcrübə və tərbiyə ilə də əlaqədardır.
Lüğətdəki "arsız nədən arlanar?!" məsəli, arlanma hissinin olmamasının, vicdansızlığın və ya əxlaqsızlığın göstəricisi olduğunu vurğulayır. Arsız insan, başqalarının fikirlərinə və ya sosial normalara əhəmiyyət vermədən, öz istəklərini və maraqlarını önə çəkir. Onun üçün arlanma kimi bir duyğu yad və anlaşılmazdır.
Arlanma, mənfi bir hissiyyat kimi qəbul edilməməlidir. Çünki bu, insanı pis əməllərdən çəkindirir, özünü daha yaxşı aparmağa və cəmiyyətə uyğunlaşmağa təşviq edir. Ancaq həddindən artıq arlanma, insanı həyatda irəliləməkdən, özünü ifadə etməkdən və yeni təcrübələr qazanmaqdan da saxlaya bilər. Buna görə də, arlanma hissinin tarazlığı çox vacibdir.