Arşın, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında yer alan və tarixi köklərə malik bir uzunluq ölçü vahididir. Metrik sistemin qəbulundan əvvəl geniş istifadə olunan arşın, təxminən 0,71 metrə bərabər olub, gündəlik həyatda, ticarətdə və inşaatda əhəmiyyətli rol oynayırdı. Bu ölçü vahidi, sadəcə bir rəqəm deyil, həm də tarixi, mədəni və sosial bir konteksti özündə əks etdirir.
Arşının dəqiq uzunluğu həmişə sabit olmayıb və bölgədən bölgəyə, hətta şəhərdən şəhərə kiçik fərqlər göstərirdi. Bu fərqlər, ölçü alətlərinin dəqiqliyi ilə yanaşı, yerli adət-ənənələr və ticarət praktikaları ilə də bağlı idi. Məsələn, bir bölgədə istifadə olunan arşın, digər bir bölgədəki arşından bir neçə santimetr fərqlənə bilərdi. Bu da, məhz tarixi dövrlərdə ticarətin aparılmasında müəyyən çətinliklər yarada bilərdi.
Əsgər bəyin misalında olduğu kimi ("Təbrizdə arşını bir abbasıya alınan çit burada..."), arşın, yalnız bir uzunluq ölçüsü deyil, həm də qiymətləndirmənin, müqayisənin və hətta sosial statusun göstəricisi kimi çıxış edirdi. Çitin Təbrizdəki qiyməti ilə onun digər bir yerdəki qiymətinin müqayisəsi, arşının həm ticarətdə, həm də iqtisadi həyatda mühüm əhəmiyyətini vurğulayır. Abbasıya kimi bir pul vahidinin arşınla əlaqələndirilməsi, o dövrün iqtisadi və ticarət sisteminin bir hissəsini əks etdirir.
Beləliklə, arşın, sadə bir uzunluq ölçüsü olmaqdan kənara çıxaraq, tarixin, mədəniyyətin və iqtisadiyyatın izlərini özündə əks etdirən, Azərbaycan mədəni irsinin bir parçasıdır. Onun istifadəsi, metrik sistemə keçidindən sonra da, dil və ədəbiyyatımızda öz əksini tapmaqda davam edir.