Aş sözü Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir termindir və sadəcə "aşı" sözünün sinonimi kimi qəbul edilməməlidir. Əslində, "aş" daha çox spesifik bir məna daşıyır və müxtəlif mədəni kontekstlərdə fərqli mənalar kəsb edir.
Ən geniş yayılmış mənası, əlbəttə ki, qatı, əsasən ət və ya tərəvəzli, bulyonda bişirilən və çoxlu miqdarda içərisində taxıl (düyü, buğda, arpa və s.) olan bir növ yemək deməkdir. Bu mənada aş, Azərbaycan mətbəxinin əsas tərkib hissələrindən biri olub, müxtəlif bölgələrdə özünəməxsus reseptlərlə hazırlanır. Plov, dolma, qutab və s. kimi digər milli yeməklərdən fərqli olaraq, aşın daha sadə, amma doyurucu və qida dəyəri yüksək olması ilə səciyyələnir.
Lakin "aş" sözünün daha incə, simvolik mənaları da vardır. Məsələn, "qəlb aşını qaynatmaq" ifadəsi dərindən qəmgin olmaq, əzab çəkmək mənasını verir. Bu isə "aş" sözünün sadəcə qida mənasını aşaraq, daxili dünyamızla, duyğularımızla bağlı bir simvol kimi işlədilməsini göstərir. "Aş" sözü bu kontekstdə insanın daxili aləminin qaynar, tərpədici halını ifadə edir.
Bir çox xalq nağıllarında və ədəbi əsərlərdə "aş" sözünün simvolik istifadəsi ilə rastlaşmaq mümkündür. Bəzən qonaqpərvərliyin, bol-bol ruzi-bərəkətin simvolu kimi, bəzən də əksinə, yoxsulluğun, aclığın əlaməti kimi təsvir edilir. Beləliklə, "aş" sözü sadə bir yeməkdən daha çox, mədəniyyətimizin, həyatımızın bir parçasını təşkil edir.
Nəticə olaraq, "aş" sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksikasının parlaq nümunəsidir və onun mənasını tam anlamaq üçün yalnız qida olaraq deyil, həm də mədəni və simvolik kontekstini nəzərə almaq lazımdır.