Aşıqlıq, Azərbaycan mədəniyyətinin ayrılmaz və ənənəvi bir tərkib hissəsi olan, söz, musiqi və hərəkətin vəhdətini özündə əks etdirən incəsənət növüdür. Sadəcə "saz şairliyi" və ya "el xanəndəliyi" kimi dar mənada deyil, daha geniş bir konsepsiyanı ifadə edir. Aşıqlıq, özündə müstəsna musiqi istedadını, şeir yazmaq bacarığını, səhnə mədəniyyətini, improvizasiya qabiliyyətini, həmçinin xalq arasında geniş yayılmış əfsanələrə, rəvayətlərə, inanclara, adət-ənənələrə bələdliyi birləşdirir.
Bir aşığın fəaliyyəti yalnız mahnı oxumaq və saz çalmaqla məhdudlaşmır. O, eyni zamanda bir hekayəçi, şair, aktyor, hətta müdrik və müdrikliklə danışan bir fəlsəfəçi rolunu oynayır. Aşıq, sözləri ilə dinləyicilərin qəlbinə yol tapır, onların duyğularına təsir edir, həyatın müxtəlif tərəflərini öz əsərlərində əks etdirir: sevgi, ayrılıq, qəhrəmanlıq, vətənpərvərlik, ictimai ədalətsizlik və s. Onun ifası sadəcə bir əyləncə deyil, həm də bir tərbiyə, bir öyrədici vasitədir.
"Aşıqlıq istedadı" ifadəsi isə bu sənətdəki doğuşdan gələn qabiliyyəti, musiqi və şeirə olan təbii meyli, həmçinin bu sahədə uzun illər ərzində əldə edilmiş səriştəni, təcrübəni və ustalığı ifadə edir. Məsələnin maraqlı tərəfi ondadır ki, aşıqlıq sadəcə bir peşə deyil, həm də həyat tərzi, bir fəlsəfədir. Aşıqlar, öz yaradıcılıqları ilə xalq arasında hörmət qazanmış, əsl sənətkarlar kimi tanınmışdırlar.
Sözlərinizdəki misal ("Bu meydana girib sərdən keçdinmi? Aşıqlıqda başqabaşqa hal olur") aşıqlığın ifaçı üçün nə qədər təsirli və ruhani bir hal olduğunu göstərir. Bu, sadəcə bir ifadə deyil, aşığın daxili dünyasının, duyğu və hisslərinin gücünün, yaradıcılıq prosesinin əsl mahiyyətinin təsviridir.