Aşiqanə (ər. aşiq və fars. …anə) sifəti, dərin, coşğun və səmimi bir sevgi və ehtiras ifadə edir. Sadəcə sevgi deyil, bu, aşiq olanın bütün varlığını, duyğularını, düşüncələrini əhatə edən, həyatını mənası ilən dolduran bir hissi təsvir edir. Bu söz, səmimiyyəti, ehtiraslılığı və hətta müəyyən qədər ehtiraslı həyacanı özündə əks etdirir.
Aşiqanə sözü sadəcə "sevgiyə aid olan" deyə tərcümə edilməkdən daha çoxdur. O, sevgi və ehtirasın intensivliyini, qızğınlığını və dərinliyini vurğulayır. Aşiqanə baxışlar, aşiqanə sözlər, aşiqanə hərəkətlər - bütün bunlar sevginin fərqli təzahürlərini, ancaq xüsusilə də ehtiraslı, qəlbə dəyən və unudulmaz tərəflərini əks etdirir.
Ədəbiyyatda, xüsusilə də lirik əsərlərdə aşiqanə sözü tez-tez əsas motivlərdən biri kimi istifadə olunur. Aşiqanə şeirlər, aşiqanə mahnılar, aşiqanə məktublar - bütün bunlar sevginin müxtəlif üslub və ifadə vasitələri ilə təsvirinə nümunədir. Aşiqanə ifadələr, duyğuların ifadəsinin gözəlliyini, bənzərsizliyini və həqiqətən də unudulmaz olmasını vurğulayır.
Qısacası, "aşiqanə" sadəcə "sevgiyə aid" deyil, "ehtiraslı", "qızğın", "dərin", "söhbətə layiq", "xatirədə qalan" mənalarını da özündə birləşdirir. Bu sözün ifadə etdiyi sevgi təkcə fiziki cazibədən kənara çıxır və ruhun dərinliklərinə yayılır.