Avazıma sözü, "avazımaq" felindən törəmə bir isimdir. Əsasən Azərbaycan dilinin şivələrində və danışıq dilində istifadə olunan bu söz, səsin, musiqinin, ya da bir şeyin gur və uca səslənməsini, yüksək səslə söylənməsini ifadə edir. Yəni, bir nəfərin səsi, bir alətin səsi, ya da məsələn, küləyin səsi çox güclü, asan eşidilən şəkildə yayılırsa, bu hadisə "avazıma" sözü ilə ifadə oluna bilər.
Fərqli olaraq, "avaz" sözü daha çox musiqi və ya oxuma ilə əlaqələndirilirsə, "avazıma" sözü daha geniş bir məna daşıyır. Səsin gücü və yayılma qabiliyyəti ön plana çıxır. Məsələn, "dağlardan gələn küləyin avazıması", "uşaqların avazıması səhəri oyadırdı" kimi ifadələrdə "avazıma" sözü, səsin gücünü və əhatə dairəsini vurğulayır.
"Avazıma" sözünün istifadəsi, ədəbi dildə o qədər də geniş yayılmasa da, xalq ədəbiyyatında, xüsusən də nağıl və dastanlarda səsin gücünü təsvir etmək üçün istifadə oluna bilər. Bu sözün mənasını daha yaxşı anlamaq üçün "gurultu", "fəryad", "qışqırıq" kimi sözlərlə müqayisə edə bilərik. Lakin bu sözlərdən fərqli olaraq, "avazıma"da müəyyən bir melodiklik və ya səsin yayılma xüsusiyyəti ön plana çıxır. Beləliklə, "avazıma" sadəcə səs-küy deyil, güclü, yayılan və bəzən də mənalı bir səs təəssüratı yaradır.
Ümumi olaraq, "avazıma" sözü Azərbaycan dilinin zənginliyini və ifadə imkanlarını göstərən maraqlı bir nümunədir. Danışıq dilinin canlılığını və şivələrin ədəbi dilə təsirini əks etdirir.