Ayətullah (ərəbcədən: آیتالله - āyat-Allāh) sözü, əsl mənasında "Allahın nişanəsi" deməkdir. Bu, Allahın varlığının, qüdrətinin və hikmətinin göstəricisi olan hər hansı bir hadisə, möcüzə, ayə və ya ilahi işarə kimi başa düşülə bilər. Qurani-Kərimdə də "ayət" sözü tez-tez Allahın yaratdığı kainatın möcüzələri, insanlara göndərdiyi peyğəmbərlər və onların möcüzələri, ilahi kitablar və sairə kimi mənalarda işlənir. Beləcə, "Ayətullah" sözü özündə ilahi təzahürün gücünü və əzəmətini ehtiva edir.
Lakin müasir İslam dünyasında, xüsusilə Şia məzhəbində "Ayətullah" sözü daha çox yüksək dini rütbəyə malik olan şiə alimlərinə verilən bir ünvan kimi istifadə olunur. Bu rütbəyə layiq görülən alimlər, İslam fikihində (şəriət) dərin bilik və təcrübəyə malik, ictimai nüfuza sahib və dini liderlik qabiliyyəti olan şəxslərdir. Ayətullah rütbəsi, dini elmlərdəki üstün bilikləri, uzun illər ərzindəki tədqiqatları və ictimai xidmətləri nəticəsində qazanılan alimlik dərəcəsinin yüksək bir ifadəsidir. Bu ünvana layiq görülmək asan deyil və geniş miqyaslı dini tədqiqatlar, fəqihlik və yüksək dini səviyyə tələb edir.
Beləliklə, "Ayətullah" sözü iki əsas mənaya malikdir: birincisi, ümumi mənası olaraq Allahın nişanəsi, ikincisi isə müəyyən dini rütbə və alimlik dərəcəsinin göstəricisi kimi istifadə olunan xüsusi bir termindir. Bu terminin mənasını anlamaq üçün, kontekstin nəzərə alınması vacibdir. Əgər dini bir məqamda istifadə olunursa, yüksək rütbəli şiə alimini ifadə edir, əks halda isə daha geniş mənada, Allahın nişanəsi kimi başa düşülməlidir.