Ayinə (fars. آینه) – əsasən şüşədən və ya digər hamar, cilalı səthdən hazırlanmış, işığın əks olunması prinsipinə əsaslanan və əks etdirdiyi görüntünü göstərən bir cisimdir. Lüğətlərdə sadəcə "ayna"nın sinonimi kimi göstərilsə də, "ayinə" sözünün daha poetik və ədəbi bir havası vardır. Ədəbiyyatımızda "ayna"dan daha çox istifadə olunmasının səbəbi də budur. Bu söz, sadəcə fiziki bir əks etdirmə vasitəsini deyil, həm də metaforik mənaları özündə ehtiva edir.
Ayinə, həm də insanın özünü görməsi, özünü dərk etməsi, öz-özünü tanıması mənasını da ehtiva edir. Əks olunan görüntü, insanın daxili aləminin, ruh halının və ya ətraf mühitin bir növ "əksi" kimi qəbul oluna bilər. Şeir misallarında olduğu kimi, ayinə həm də "həqiqətin əksi", "özünü görmə" və ya "gerçəkliyin təcəssümü" mənalarını da daşıya bilər. Misal olaraq, göstərilən şeir parçasında ayinə, günəş və ayın insanın zülfündə (saçlarında) əksini görməsi, özünü müşahidə etməsi anlamında işlənilib.
Tarix boyu, müxtəlif mədəniyyətlərdə ayinə müxtəlif simvolik mənalar daşıyıb. Bəzi mədəniyyətlərdə ayinə, ruh dünyası ilə əlaqəli, qeybi aləm və ya cadu ilə bağlı inanclarla əlaqələndirilir. Digər mədəniyyətlərdə isə, ayinə özünü tanıma, özünü dərk etmə və özünü inkişaf etdirmə vasitəsi kimi qəbul olunur. Ona görə də "ayinə" sözünün sadə bir əşyanı təsvir etməkdən daha çox dərin və mürəkkəb mənaları özündə cəmləşdirdiyini demək olar.