Bab (ər. باب - bāb) sözü qədim bir termin olaraq ədəbiyyatda, xüsusilə də kitabların strukturlaşdırılmasında mühüm rol oynayır. Müasir istifadəsində "bab" bir kitabın və ya uzun bir mətnin böyük bölmələrini təmsil edir. Bu bölmələr adətən mövzu ətrafında qruplaşdırılan, məntiqi bir ardıcıllıqla düzülmüş fəsillərdən ibarət olur. Hər bir bab müəyyən bir məsələni, konsepsiyanı və ya hekayə xəttinin bir hissəsini əhatə edərək oxucunun daha asan başa düşməsinə və məlumatın daha effektiv mənimsənilməsinə kömək edir.
Köhnə ədəbiyyat nümunələrində bablar daha geniş və müstəqil bölmələr kimi qələmə alınırdı. Hətta bəzi hallarda bir bab öz-özlüyündə tam bir hekayəni və ya müəllif tərəfindən ayrı-ayrı işlənmiş bir mövzunu əks etdirə bilərdi. Bu da müasir kitabların daha çox fəsillərə bölünməsinə nisbətən, daha az sayda, lakin daha əhatəli babdan ibarət olmasına səbəb olurdu.
Babların bölünmə prinsipi müxtəlifdir və müəllifdən müəllifə, əsərin növündən və məqsədindən asılı olaraq dəyişir. Bəzi hallarda hər bir bab yeni bir mərhələni, yeni bir hadisəni və ya hekayədə yeni bir tərəfin ortaya çıxmasını əks etdirir. Digər hallarda isə müəlliflər mövzunun məntiqi inkişafını və ya əsas ideyaların ardıcıllığını əsas götürərək babları təşkil edirlər. Beləliklə, bablar yalnız mətnin bölünməsinin texniki bir üsulu deyil, həm də onun məzmununun və quruluşunun təşkilində vacib bir ədəbi vasitədir.
Qısaca, "bab" sözü kitabların və uzun mətnlərin strukturunda mühüm rol oynayan, məzmunun məntiqi və aydın şəkildə təqdim olunmasına kömək edən bir termindir. Bu terminin köhnə ərəb dilindən gəldiyini və ədəbiyyatda uzun illərdir istifadə olunduğunu unutmamalıyıq.