Bağırtma sözü "bağırtmaq" felindən törəmə bir isimdir və səs-küy, qışqırıq, yüksək səslə danışmaq mənasını verir. Lakin bu sadə izah, sözün ifadə etdiyi çoxcəhətli mənaları tam əhatə etmir. Bağırtma, sadəcə səs yüksəltmə deyil, həmçinin emosional bir halın ifadəsidir. Bu emosiyalar qorxu, qəzəb, həyəcan, sevinc və ya ağrı ola bilər.
Bağırtmanın səs gücü və tonu, arxasında yatan duyğunu daha da aydınlaşdırır. Məsələn, qorxulu bir vəziyyətdə edilən bağırtma, qəzəbli bir bağırtmadan tamamilə fərqli olacaqdır. Birincisi, titrəkli və qırğın ola bilər, ikincisi isə sərt, kəskin və hətta təhdidkar.
Ədəbiyyatda bağırtma, tez-tez dramatik vəziyyətlərin təsvirində istifadə olunur. Bağırtmanın tonu və müddəti, oxucunun və ya tamaşaçının hadisələrə verdiyi reaksiyanı tənzimləməyə kömək edir. Mütəxəssislər bağırtmanın insan psixologiyasında, stress və emosional boşalmanın bir ifadəsi kimi rolunu da araşdırırlar.
Sözün daha geniş mənasını nəzərə alaraq, "bağırtma" həmçinin, çox sayda insanın eyni anda yüksək səslə danışması, səs-küylü bir yığıncaq, və ya hətta hər hansı bir güclü, yüksək səs kimi də izah edilə bilər. Məsələn, "dəniz dalğalarının bağırtması" ifadəsi, dalğaların yaratdığı güclü səsi ifadə edir.
Beləliklə, "bağırtma" sözü, sadə bir səs yüksəltmədən daha çox şey ifadə edir. Bu, insan emosiyalarını, vəziyyətləri və hətta təbiətin səs-küylərini təsvir etmək üçün istifadə olunan çoxcəhətli bir termindir. Onun mənası, kontekstdən və ətraf mühitdən asılı olaraq dəyişir və genişlənə bilir.