Bağışlama, "bağışlamaq" fellərinin məsdəri olub, həm müsbət, həm də mənfi emosiyaları əhatə edən çoxcəhətli bir anlayışı ifadə edir. Sadəcə bir hərəkətin yaxud hadisənin nəticəsinin gözardı edilməsi kimi deyil, daha geniş və dərin bir məna kəsb edir.
Birinci mənası, əlbəttə ki, köhnə günahların, xətaların, əməllərin üzərindən xətt çəkmək, onlara görə kədərlənməyi və ya qisas almağı rədd etməkdir. Bu, həm şəxsi, həm də ictimai münasibətlərdə qarşı tərəfin törətdiyi əməlin nəticələrini qəbul etməmək, tərəf müqabilinə yeni bir imkan vermək kimi başa düşülür. Bu mənada bağışlama, ədalətliliyə zidd deyil, əksinə, insaniyyətin, mərhəmət və müdrikliyin təzahürüdür.
İkinci məna isə daha geniş bir konteksti əhatə edir. Bu, bir insanın özünə, öz nöqsanlarına, səhvlərinə qarşı göstərdiyi anlayış və tolerantlıqdır. Özünü bağışlamaq, keçmişdə törətdiyi səhvlərin yükünü daşımaqdan azad olmaq, gələcəyə daha yüngül bir qəlb ilə addımlamaq deməkdir. Bu, şəxsi inkişaf və ruhi sağlamlıq üçün çox vacib bir amildir.
Üçüncü, daha metaforik mənası isə təbiət qüvvələrinin, Allahın və ya yüksək güclərin səhvləri, təbii fəlakətləri və digər mənfi hadisələri bağışlamasıdır. Bu, təbiətə və ya ilahi gücə olan inamın, onların qəzəbinin və ya cəzasının qarşısını almaq istəyinin təzahürüdür. Bu mənada bağışlama, insanın təbiətə və ya ilahi qüvvələrə olan təslimliyini və itaətini göstərir.
Beləliklə, bağışlama sadəcə bir söz deyil, bir çox mənaları, çalarları və incəlikləri olan mürəkkəb bir anlayışdır. Bu anlayışın dərinliyinə varmaq, özümüzü və ətrafımızı daha yaxşı başa düşməyimizə kömək edir.