Bak sözü Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində əsasən "qorxu", "xof" mənalarında izah olunur. Fars mənşəli olan bu söz klassik ədəbiyyatımızda geniş istifadə olunmuşdur. Lüğətlərdəki sadə izahlar sözün zəngin məna çalarlarını tam əks etdirmir.
Əslində "bak" sadəcə qorxu deyil, daha çox dərin bir narahatlıq, qorxu hissinin içərisində gizlənən bir ümidsizlik və çarəsizlik duyğusudur. Bu, həyatı təhlükə altında hiss etmək, müdafiəsiz və köməksiz qalmaq hissi ilə müşayiət olunur. Sadəcə bir təhlükədən qaynaqlanan qorxudan fərqli olaraq, "bak" daha çox uzun müddətli, ruhdan düşməyə səbəb olan bir psixoloji vəziyyəti ifadə edir.
Misallar göstərilən şeir parçalarında da bu məna çalarını görə bilərik. Xətai "Sən mənimlə dost olsan, cövri-düşməndən nə bak?" deyərkən, dostluğun düşmənlərin yaratdığı qorxudan qoruma gücünə işarə edir. Füzuli isə "Dövran həvadisindən yox bakımız" deyərkən, dövrün dəyişkənliklərinin yaratdığı qorxu və narahatlıqdan danışır, bu qorxunun səbəb olduğu ümidsizliyi vurğulayır. "Darüləmanımızdır meyxana" misrasında isə meyxananın, yəni əyləncənin, bu qorxu və narahatlıqdan qaçış yolu kimi təqdim olunması maraqlıdır.
Beləliklə, "bak" sözü sadə bir "qorxu" mənasından daha çox dərin, çoxşaxəli bir duyğu vəziyyətini ifadə edərək, klassik Azərbaycan ədəbiyyatında özünəməxsus bir yer tutur. Sözün istifadə edildiyi kontekstdən asılı olaraq, mənası daha da zənginləşə bilər.