Xof (ər. خوف) – güclü qorxu, dəhşət, qorxulu vəziyyət hissi. Sadəcə "qorxu" sözünün sinonimi olmaqdan kənara çıxaraq, xof daha dərin, daha içdən gələn, bəzən də insanı iflic edə biləcək dərəcədə güclü bir qorxu halını ifadə edir. "Qorxu" daha çox xarici bir təhlükə qarşısında duyulan narahatlığı ifadə edərkən, "xof" daha çox daxili bir narahatlıq, qeyri-müəyyənlik və ya nəzarətsiz qalma hissindən qaynaqlanan dərin bir qorxu hissidir.
Aşıq Ələsgər misalında olduğu kimi, "qiyamət xofundan" ifadəsi, ölüm və axirət qarşısında duyulan dərin qorxu və pərtliyini ifadə edir. Bu, sadəcə fiziki bir təhlükədən deyil, varlığın mənası və sonluğu ilə bağlı dərin bir narahatlıqdan qaynaqlanır. Sözün köklərini araşdırdıqda, ərəbcə kökünün (خوف) insanı içdən sarsıdan, ruhunu titrədən bir qorxu hissi yaratdığını görürük.
Lətifənin qəlbinə soxulmuş "tərəddüd və xof" ifadəsi isə qeyri-müəyyənlik və bilinməyən qarşısında duyulan qorxu və narahatlığı göstərir. Bu, həm də qərar verməkdə çətinlik çəkməkdən, səhv bir seçim etməkdən və ya nəticələrindən qorxmaqdan irəli gələn bir psixoloji vəziyyəti ifadə edir. Beləliklə, "xof" sadəcə fiziki bir təhdiddən doğan qorxudan daha geniş bir məna spektrini əhatə edir və əsərlərdə daha çox daxili mübarizələri, psixoloji gərginlikləri ifadə etmək üçün işlədilir.
Qısaca, "xof" sözü, qorxunun ən güclü, ən dərin və bəzən də iflic edici təsirini ifadə edən bir söz olaraq "qorxu" sözündən fərqlənir və ədəbi əsərlərdə daha çox emosional dərinliyi və psixoloji təfərrüatı əks etdirmək üçün istifadə olunur.