Barbarizm (yun. βάρβαρος - barbaros - "xarici, əcnəbi, qeyri-yunan") termini ilkin mənasında yunanlar tərəfindən öz dillərindən və mədəniyyətlərindən fərqli xalqların dillərini və adət-ənənələrini təsvir etmək üçün işlənirdi. Yunan qulaqlarına onların dilləri qeyri-adi səslənirdi və bu səbəbdən də "bar-bar" kimi təsvir edilirdi - sanki onlar "bar-bar" danışırdılar. Beləliklə, "barbar" sözü mədəniyyət və dil baxımından "yabanı", "mədəniyyətsiz" mənasını qazandı.
Lakin zaman keçdikcə barbarizm termini daha çox dilçilik sahəsində öz əksini tapmışdır. Müasir dilçilikdə barbarizm, bir dilə başqa dildən keçmiş və həmin dilin fonetik, morfoloji və ya sintaksis qaydalarına uyğunlaşmamış söz və ya ifadədir. Bu söz və ya ifadələr tez-tez qəbul olunmuş normlardan kənarda qalır və ədəbi dildə istifadəsi mənfi qiymətləndirilə bilər. Onlar, adətən, əcnəbi sözlərin səhv tərcüməsi və ya sadəcə olaraq düzgün adaptasiya olunmadan dilin içərisinə daxil olması nəticəsində yaranır.
Barbarizmlər müxtəlif səviyyələrdə ola bilər: bəziləri asılı olaraq kontekstdən asılı olaraq qəbul edilə bilər, bəziləri isə dilin təmizliyinə zərər vurduğu üçün qəbuledilməz sayılır. Müasir dillərin inkişafında barbarizmlərin rolu olduqca maraqlıdır: onlar dilin zənginləşməsinə və inkişafına kömək edə bilər, lakin eyni zamanda dilin quruluşuna mənfi təsir göstərə bilər. Bu səbəbdən də barbarizmlərin dilə daxil olmasının nəzarət olunması və onların dil normalarına uyğunlaşdırılması vacibdir.
Maraqlı bir fakt olaraq, yunanların özlərinin "barbar" adlandırdıqları xalqlar arasında zaman keçdikcə böyük mədəniyyətlər yarandı və onların dilləri və ədəbiyyatları dünya ədəbiyyatının əhəmiyyətli hissəsinə çevrildi. Bu da "barbarizm" anlayışının nisbiliyini və tarixi kontekstə bağlılığını göstərir.