Bari-ilahi sözü, Azərbaycan dilinin köhnə variantlarında istifadə olunan bir nida ifadəsidir. "Ay Allah", "İlahi", "Ey Tanrı" mənalarına gələrək, həm yalvarış, həm də təəccüb, ya da qəzəb ifadə edə bilər. Sözün quruluşu "bari" (bir növ "ay", "ey" kimi bir ünvanlama hissəciyi) və "ilahi" (ilahi varlıq, tanrı) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlib. Bu birləşmə, sözün ifadə etdiyi duyğunun gücünü artırır.
Vaqifin şeirlərində tez-tez rast gəlinən "bari-ilahi" ifadəsi, şairin ilahi varlığa yalvarışını, ondan kömək diləməsini və ya qəzəbini, dərdlərindən şikayətini ifadə etmək üçün istifadə olunmuşdur. Misal olaraq verilən "Vaqifə rəhm eylə, bari-ilahi! Agah et dərdindən ol üzü mahi" misrasında, Vaqif ilahi qüvvədən rəhmət diləyir və öz dərdlərindən xəbərdar olmasını istəyir. Bu, yalnız bir yalvarış deyil, həm də güclü bir emosional yüklə dolu bir ifadədir.
"Bari-ilahi"nin istifadəsi, yalnız dini kontekstdə deyil, həmçinin çox güclü duyğuların ifadəsində də görülsə də, müasir Azərbaycan dilində nadir hallarda işlədilir. Ancaq bu, onun tarixi və ədəbi əhəmiyyətini azaltmır. Əksinə, bu sözün istifadə edildiyi əsərlər, o dövrün dilinin və mədəniyyətinin əksini daha yaxşı göstərir və sözün köklərinə dair maraqlı məlumat verir.
Müasir dilin zənginliyini və ifadə vasitələrinin müxtəlifliyini nəzərə alsaq belə, "bari-ilahi" kimi ifadələr ədəbiyyatımızda özünəməxsus yer tutaraq, dilin tarixi inkişafını və ifadə qabiliyyətinin genişliyini göstərir. Onun canlı, həyəcanlı və emosional ifadə qabiliyyəti, dilin ifadə imkanlarının müxtəlifliyini aydın şəkildə göstərir.