Bayatıma, "bayatımaq" fellindən törəmiş bir sözdür. Sadəcə olaraq "bayatımaq" fiilinin məsdər formasından əmələ gəlmiş bir isim deyil, daha dərin bir məna ehtiva edir. Bayatımaq, əsasən qədim türk mədəniyyətində, xüsusilə də aşıq ədəbiyyatında, köhnəlmə, eskilmə, modasının keçmə, rənginin solması kimi mənaları özündə birləşdirir. Lakin bu, yalnız fiziki köhnəlmə ilə məhdudlaşmır.
Bayatıma, bir şeyin, ya da bir hadisənin zamanın təsiri ilə öz əhəmiyyətini, təsirini, cazibəsini itirməsini, əvvəlki canlılığını, parlaqlığını, dəyərini itirməsini də ifadə edə bilər. Məsələn, bir şeirin bayatıması, yalnız kağızın köhnəlməsi deyil, həm də o şeirin müasir oxucu üçün cazibəsini, təsirini itirməsidir. Eyni şəkildə, bir ənənənin, bir adətin bayatıması, yalnız zaman keçməsi deyil, həm də o ənənənin cəmiyyətdəki əhəmiyyətinin azalması, unudulması deməkdir.
Beləliklə, bayatıma sözü sadəcə fiziki köhnəlməni deyil, zamanın təsiri ilə dəyər itirməni, əhəmiyyətinin azalmasını, unutulmanı ifadə edən daha geniş və metaforik bir mənaya malikdir. Bu mənada, bayatıma sözü, ədəbiyyatda, tarixdə və sosiologiyada da maraqlı təhlillər üçün zəmin yaradır. Çünki o, dəyişən zamanın təsiri altında hər şeyin bir gün köhnəlib, dəyərini itirmə ehtimalını qabardır.
Qısaca, bayatıma, sözün əsl mənasında köhnəlmənin, eskilmənin və zamanın amansız təsirinin nəticəsini ifadə edən çoxcəhətli və dərin mənalı bir sözdür. Onun istifadəsi müxtəlif kontekstlərdə fərqli nüanslar əldə etməyə imkan verir.