Beyt (ər. بيت) – iki misradan ibarət şeir parçası. Klassik şərq poeziyasının əsas vahididir. Hər beyt müstəqil bir fikri, mənası tam olan bir bütövlüyü təmsil edir, lakin eyni zamanda daha böyük bir əsərin – qəzəl, qəsidə və s. – tərkib hissəsi kimi də çıxış edir. Beytin hər iki misrası (misra) qafiyə və əruz vəzninə uyğun gəlməlidir. Qafiyə ümumiyyətlə ikinci misranın sonunda yer alır, lakin bəzi hallarda birinci misrada da qafiyəli sözlər ola bilər.
Beytin mənası yalnız iki misranın birləşməsindən deyil, həm də onların bir-biri ilə olan əlaqəsindən, hətta bütövlükdə əsərin konteksti ilə bağlılığında da ortaya çıxır. Bəzən bir beyt öz-özlüyündə dərin bir məna ifadə edərkən, bəzən isə əsərin ümumi mənasının açılmasında kiçik bir detal kimi görünə bilər. Lakin hər halda, hər bir beyt şeirin bütövlüyünə öz töhfəsini verir.
Misal olaraq, qəzəldəki beytlər həm müstəqil şəkildə oxunub anlaşıla bilər, həm də ardıcıl olaraq oxunduqda əsərin ümumi mövzusunu və ideyasını açırlar. Bir şeirdə beytin yeri və mövqeyi də mənasının dərk edilməsində mühüm rol oynaya bilər. Məsələn, qəzəlin son beyti (bağlama beyti) əsərin əsas ideyasını və ya duyğusunu daha qabarıq şəkildə ifadə edir.
Ədəbiyyatda, xüsusilə klassik şərq ədəbiyyatında beytin təhlili şeirin ümumi mənasının və sənətkarlığının daha dərin başa düşülməsinə imkan verir. Beytin ritmik quruluşu, qafiyə seçimi, metaforalar və digər bədii vasitələrin istifadəsi poetik ifadənin zənginliyini və gözəlliyini daha aydın göstərir. Beləliklə, "beyt" sadəcə iki misradan ibarət şeir parçası deyil, həm də şeirin məna və forma baxımından əsas daşıdır.