Bədxasiyyət (fars. bəd və ər. xasiyyət) sifəti olaraq, əsasən pis xasiyyətə, yəni xoşagəlməz, narahatedici davranış və xüsusiyyətlərə malik olmağı bildirir. Bu, sadəcə "pis xasiyyətli" olmaqdan daha çox şey ifadə edir. Bədxasiyyət insanın ətrafındakılarla münasibətlərində özünü göstərən, müsbət emosiyaların əvəzinə, qıcıqlanma, qəzəb, kin, təhqir və hörmətsizlik kimi mənfi duyğuların üstünlük təşkil etdiyi bir xarakter xüsusiyyətidir.
Bədxasiyyətli insanın davranışı tez-tez ətrafındakılarda narahatlıq və hətta qorxu yaradır. Onlar çətin yola gedən, əsəbi, hətta aqressiv ola bilərlər. Qəfil əhval-ruhiyyə dəyişiklikləri, tənqidçilik, özünəməxsusluq, başqalarına qarşı kobudluq və qeyri-hörmət bədxasiyyətli insanın əsas xüsusiyyətləridir. Bu xüsusiyyətlər həm də qeyri-səmimiyyət, təəssübkeşlik, özünü əsas tutma və məsuliyyətsizliklə müşayiət oluna bilər.
Bədxasiyyət sadəcə bir insanın "pis olmağı" deyil, daha kompleks bir psixoloji fenomendir. Onun kökləri uşaqlıq təcrübələrində, tərbiyədə, genetik meyllilikdə və hətta ətraf mühitin təsirində axtarıla bilər. Bədxasiyyətli insanların öz davranışlarının mənfi nəticələrini dərk etməmələri, ya da dərk etsələr də, onu dəyişmək üçün səy göstərməmələri xarakterikdir.
Terminin etimologiyasına nəzər salsaq, farsca "bəd" (pis) və ərəbcə "xasiyyət" (xarakter, təbiət) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəldiyini görürük. Bu, sözün mənasının dərinliyini və mənfi konnotasiyasını daha da vurğulayır. Bədxasiyyət anlayışı insan münasibətlərinin düzgün qurulması üçün çox vacib bir məsələdir və bu xüsusiyyətin aşkarlanması, anlaşılması və mümkün olduqda düzəldilməsi həyati əhəmiyyət kəsb edir.