Bəxillik, Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir söz olub, paxıllıqla sinonim sayılsa da, ondan bir qədər fərqli çalarlar ehtiva edir. Sadəcə pul və mal-mülkdən əsirgəmək mənasını verən paxıllıqdan fərqli olaraq, bəxillik daha geniş bir kontekstdə istifadə olunur. Bu, maddi nemətlərin, vaxtın, hətta duyğuların belə əsirgənməsini, səxavətsizlik və qənaətcillikdən kənara çıxan, hətta qəddarlığa yaxın bir səviyyədə sərmayənin qorunmasına həddindən artıq vurğunuğu əhatə edə bilər.
Bəxillik, insanın özündən başqasına vermək istəməməsi, paylaşmaqdan imtina etməsi və ya çox az verməsi ilə səciyyələnir. Bu, yalnız maddi var-dövlətə şamil olunmur; məsələn, vaxtını, biliyini, köməyini əsirgəyən, hətta sevgi və məhəbbətini belə əsirgəyən insan da bəxillik edir. Belə insanlar hər şeyi özünə qədər saxlamağa çalışır, ətrafdakıların ehtiyaclarını görməzlikdən gəlir və öz mənfəətlərini hər şeydən üstün tutur.
Bəxilliyin kökləri çox vaxt güvənsizlik, qorxu və ya özünə inamsızlıq kimi psixoloji problemlərdə gizlənir. Bəxillik edən insan gələcəkdən qorxur, özünü qorumaq üçün hər şeyi özündə saxlamağı lazım bilir. Lakin bu davranış nəticədə insanın sosial həyatını mənfi təsir edir, ətrafındakı insanlarla əlaqələrini zəiflədir və tənha qalmasına səbəb ola bilər. Bəxilliyin müalicəsi psixoloji dəstək və davranış terapiyası vasitəsilə mümkündür.
Maraqlı bir məqam odur ki, bəxillik bəzi hallarda qənaətkarlıqla səhv salına bilər. Lakin qənaətkarlıq sərfəli olmaq, pulunu səmərəli istifadə etmək deməkdir, bəxillik isə başqalarına kömək etməkdən və paylaşmaqdan qəti imtina etməkdir. Bu fərq niyyətdə və nəticədə özünü göstərir. Qənaətkarlıq mənfəət gətirir, bəxillik isə yalnız mənfi emosiyalar yaradır.