Bəqərə, keçmişdə quyulardan su və neft hasil etmək üçün istifadə olunan əl ilə işlədilən, təkərə bənzər bir mexanizmdir. Sadəcə fırlanan bir qurğu deyil, daha çox bir növ qaldırıcı vinçə bənzəyir. Quruluşunda əsasən taxtadan və ya metaldan hazırlanmış bir çarx, bir və ya daha çox qol və bir qayış sistemi olurdu. Su və neft çəkiləcək qaba (quyu kovası) qayışa bağlanırdı və çarxın fırladılması ilə qab yuxarı qaldırılır, sonra da boşaldılırdı.
Bəqərənin əsas üstünlüyü enerji mənbəyi olaraq insan qüvvəsinin kifayət olması və nisbətən sadə, ucuz bir qurğu olması idi. Texnologiyanın inkişafından əvvəl, xüsusilə də əl ilə işlədilən nasosların mövcud olmadığı dövrlərdə su və neft quyularından maye çıxarmanın əsas üsullarından biri idi. Atabalanın misalında olduğu kimi, bəqərə əsasən heyvan gücü ilə də işlədilərək daha səmərəli hala gətirilərdi.
Bəqərənin dizaynı bölgədən bölgəyə fərqlənə bilsə də, əsas prinsip həmişə eyni qalırdı: fırlanan bir mexanizm vasitəsilə mayenin yuxarı qaldırılması. Bu sadə, lakin əhəmiyyətli ixtira əsrlər boyu insanların su və neft təminatında mühüm rol oynamışdır. Bəqərə, texnoloji inkişafın tarixində sadə, lakin təsirli bir mühəndislik həlli kimi yerini tutmuşdur və Azərbaycanın neft tarixinin ayrılmaz bir parçasıdır.
Bu gün bəqərə daha çox tarixi bir əşya kimi qalmışdır, lakin onun varlığı keçmişin sadə, lakin zəhmətkeş texnologiyalarına işıq salır və insanların təbii sərvətlərdən istifadə etmək üçün necə yaradıcılıqla mübarizə apardıqlarını göstərir.