Bəlğəm (ər. بلغم) termini əsasən tibbdə istifadə olunur və ciyərlərdən və ya nəfəs yollarından ayrılan qatı, selikli və ya irinli ifrazatı ifadə edir. Bu ifrazatın tərkibi və xarakteri müxtəlif xəstəliklərin diaqnozunun qoyulmasında əhəmiyyətli rol oynayır. Məsələn, rəngi, qatılaşma dərəcəsi, miqdarı və müşayiət olunan simptomlar (öskürək, hərarət və s.) həkimə xəstəliyin təbiəti barədə məlumat verir. Bəlğəmin tərkibində ölü hüceyrələr, bakteriyalar, viruslar və digər maddələr ola bilər.
Tarixən, bəlğəm dörd əsas təbiət humoru (qan, balgam, sarı safra və qara safra) içərisindəndən birinə aid edilib və qədim Yunan tibbində xəstəliklərin yaranmasında əsas rol oynayan amil kimi qəbul olunub. Bu nəzəriyyəyə görə, bəlğəmin artıqlığı soyuq və nəm xəstəliklərlə əlaqələndirilirdi. Müasir tibb bu nəzəriyyəni rədd etsə də, bəlğəmin tərkibinin və miqdarının təhlili hələ də müalicə prosesində mühüm yer tutur.
Bəlğəmin digər bir mənası isə “hayqırıq” deməkdir. Bu isə daha çox köhnəlmiş və nadir istifadə olunan bir məna olmaqla, güclü və səs-küylü bir ifadəni bildirir. Bu mənada bəlğəm, insanın qəzəb, qorxu və ya digər güclü duyğularını ifadə etməsi zamanı çıxardığı səsi təsvir edir. Lakin tibbi mənası ilə müqayisədə bu mənası daha az yayılmışdır.
Beləliklə, "bəlğəm" sözü iki fərqli, lakin maraqlı mənaya malikdir: biri tibbi, digəri isə daha çox emosional bir kontekstdə istifadə olunan bir mənadır. Hər iki mənada da sözün tarixi və mədəni kontekstini başa düşmək onun tam mənasını dərk etmək üçün vacibdir.