Hayqırıq sözü Azərbaycan dilində qışqırıq, bağırıq, səs-küylü ifadələrə bənzər bir mənaya malikdir. Lakin sadəcə "yüksək səslə danışma" mənasından daha çox şey ifadə edir. Hayqırıq, duyğuların – sevincin, qəzəbin, qorxunun və ya həyəcanın – yüksək səslə, tez-tez ritmik və kollektiv şəkildə ifadə olunmasıdır. Bu, sadəcə bir səs deyil, bir hissin, bir duyğunun güclü ifadəsidir.
Misal olaraq, mətnimizdəki "Qadın və kişilərin əl-ələ tutuşub yallı getmələri və hayqırıqları hələ də dağlardan çəkilməmişdi" cümləsini nəzərdən keçirək. Burada hayqırıq, yallı oynayan insanların sevincini, coşğunu və birliyini vurğulayan bir element kimi təsvir olunur. Bu, sadəcə bir səs-küy deyil, həm də bir mədəniyyət elementinin, bir adətin tərkib hissəsidir. Yallının ritmik hərəkətləri ilə uyğunlaşan, həmin ritmi gücləndirən, duyğuları artıran hayqırıqlar rəqsin təsirini daha da artırır.
Ümumiyyətlə, hayqırıq sözü, sadə bir səs-küyün xaricində, müəyyən bir kontekstdə duyğuların coşğun və ifadəli təzahürüdür. Bu, hadisənin miqyasını, emosional intensivliyini və kollektiv xarakterini vurğulayır. Ona görə də, hayqırıq sözü sadəcə "qışqırıq" və ya "bağırıq"dan daha çox məna ehtiva edir və mətnə müəyyən bir rəng qatır.