Bəlğəmotu (lat. Inula helenium) – mürəkkəbçiçəklilər fəsiləsinə aid, çoxillik, otlu bir bitkidir. Tibbdə geniş tətbiq olunan bu bitki, həm də özünün maraqlı morfoloji xüsusiyyətləri ilə seçilir. Adından da göründüyü kimi, bəlğəmgətirici xüsusiyyətləri ilə tanınır, lakin müasir fitoterapiyada istifadəsi daha geniş spektrlidir.
Bəlğəmotunun ən diqqətçəkən xüsusiyyətlərindən biri, kökümsü gövdəsi ilə tamamlanan uzun, qalın üst kökləridir. Bu köklər, bitkinin torpaqdan qida maddələrini effektiv şəkildə əmən və saxlayan əsas orqanıdır. Yeraltı hissəsində sıx, dəstə şəklində toplaşan bu köklər, bəlğəmotunun qış aylarında sağ qalmasını təmin edir.
Yerüstü gövdələri isə olduqca hündür (1-2 metrə qədər) və budaqlıdır. Bu gövdələr iri, sarı çiçəklər daşıyır ki, bunlar da həm dekorativ, həm də terapevtik əhəmiyyət daşıyır. Bəlğəmotunun müalicəvi xüsusiyyətləri əsasən köklərində və yerüstü hissəsində toplanmış aktiv maddələrə bağlıdır. Bu maddələr arasında helenin, inulin, efir yağları və digər faydalı birləşmələr yer alır.
Tarixən bəlğəmotu müxtəlif xəstəliklərin müalicəsində istifadə olunmuşdur. Həm xalq təbabətində, həm də elmi təbabətdə tətbiq olunan bu bitki, bəlğəm sökmə, iltihab əleyhinə, antibakterial və digər müalicəvi təsirlərə malikdir. Lakin bəlğəmotunun istifadəsi həmişə həkim məsləhəti ilə aparılmalıdır, çünki bəzi hallarda allergik reaksiyalara səbəb ola bilər.
Beləliklə, bəlğəmotu sadəcə bir dərman bitkisi deyil, həm də maraqlı morfoloji xüsusiyyətlərə, zəngin tarixə və müxtəlif terapevtik tətbiqlərə malik qiymətli bir təbiət sərvətidir.