Bəniz sözü Azərbaycan dilində ümumi olaraq üz, çöhrə və ya sifət mənalarında işlənir. Lakin sadəcə bu üç sinonimin birləşməsindən daha çox məna ehtiva edir. "Bəniz" daha çox insanın üzünün rəngini, xüsusiyyətini, hətta ifadəsini əks etdirən daha poetik və ifadəli bir sözdür. Sadəcə anatomik bir təsvir deyil, həm də insanın daxili dünyasının, duyğularının üzə əks olunmasına işarə edir.
Misal olaraq, verilən şeir parçasında "geniş və qırmızı bənizindən qəzəb alovları qarsırdı" ifadəsi sadəcə Toğrulun üzünün qırmızı olduğunu deyil, həm də onun qəzəbinin üzündəki ifadədə, rəngdə aydın görünməsini, sanki qəzəbin "alovlar" kimi üzündən yanaraq çıxdığını təsvir edir. Bu, "üz", "çöhrə" və "sifət" sözlərinin verə bilmədiyi bir ifadə gücüdür.
Beləliklə, "bəniz" sözü fiziki təsvirlə yanaşı, insanın emosional vəziyyətini, xarakterini və hətta mövqeyini ifadə edən zəngin məna daşıyır. Onun işlənmə sahəsi ədəbiyyatda daha genişdir və şairlər tərəfindən obrazlı təsvirlər yaratmaq üçün tez-tez istifadə olunur.
Qısaca, "bəniz" sözü sadəcə bir anatomik termin deyil, ədəbi dilin zənginliyini əks etdirən, obrazlı və ifadəli bir sözdür ki, insanın fiziki görünüşünü duyğularıyla birlikdə təsvir etməyə imkan verir.