Bəsti (bəstə): Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında özünəməxsus yeri olan bu söz, əsasən, kiçik ölçülü, yuvarlaq və ya silindrik formada olan bir qab növünü ifadə edir. Küp və ya küpə kimi anlayışlarla yaxın məna daşısa da, bəstin daha çox "kiçik" ölçüdə olduğunu vurğulayır. Müasir dövrdə bu söz nadir hallarda işlənsə də, ədəbiyyatımızda, xüsusilə də klassik ədəbiyyat nümunələrində rast gəlinir və o dövrün məişət mədəniyyətinin, qab-qacaq çeşidinin təsvirinə zənginlik qatır.
Sözün etimologiyası hələ tam dəqiqləşdirilməsə də, türkdilli dillərdəki oxşar sözlərlə əlaqələndirilməsi ehtimalı var. Mümkündür ki, "bəstə" sözündən törəməsi, qabın hazırlanma texnikası ilə əlaqədar olsun (məsələn, gil bəstələmək). Bu ehtimalı təsdiqləyən konkret məlumat yoxdur, ancaq sözün fonetik quruluşu və məna əlaqələri bu fərziyyəni gücləndirir.
Seyid Əzim Şirvaninin şeir misrasında qeyd edildiyi kimi ("Yağ salıb, bağlayıb cümlə göbək; Hər biri yağ ilə dolan bəsti tək."), bəsti əsasən yağ saxlamaq üçün istifadə olunan bir qab kimi təsvir edilir. Ancaq Zeynəbin şeirdəki "Mən də bir bəsti şərab alıb, ora gedərəm" ifadəsindən də göründüyü kimi, bəstinin şərab kimi içkilərin saxlanması üçün də istifadə edilməsi mümkündür. Bu da bəstin həm yağ, həm də maye qidaların saxlanması üçün universal bir qab olduğunu göstərir.
Beləliklə, "bəsti" sözü sadəcə bir "kiçik küp" mənasını verməklə kifayətlənmir. O, özündə tarixi, mədəni və məişət məlumatlarını əks etdirən, keçmişin yaşayış tərzini canlandıran bir termindir. Bu sözün ədəbiyyatda və dialektlərdə araşdırılması, Azərbaycan dilinin tarixi və mədəniyyətinin daha yaxşı anlaşılmasına töhfə verə bilər.