Bəyirmə sözü, “bəyirmək” felindən törəmiş bir isimdir. Lüğətlərdə sadəcə olaraq “bəyirmək”dən törəmiş kimi göstərilsə də, mənası daha geniş və çoxcəhətlidir. Sadəcə bir hərəkətin nəticəsini deyil, həmin hərəkətin yaratdığı duyğu və əhval-ruhiyyəni də əhatə edir.
Əsasən, kimsənin səhvini, yanlışını, qüsurlarını, tənqidi şəkildə, lakin çox zaman yumşaq, məzəli və ya hətta məhəbbət dolu bir şəkildə ifadə etmək üçün istifadə olunur. Bəyirmə, açıq-aşkar tənqid olmaqdan daha çox, üzrlü bir tənqid, yüngülcə bir lağ, xoşməramlı bir rişxənd kimi qəbul edilir. Hətta bəzən məhəbbət ifadəsinin bir forması kimi də başa düşülə bilər; çünki bəyirmək, yalnız yaxın və sevilən insanlara məxsus bir davranışdır.
Bəyirmənin əhatə etdiyi nüanslar kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilir. Məsələn, bir uşağın yalnış etdiyi zaman valideyn tərəfindən bəyrilməsi, sərt tənqidə nisbətən daha yumşaq və təlimverici xarakter daşıyır. Yaşlı bir insanın yoldaşının əhval-ruhiyyəsini yüngülləşdirmək üçün etdiyi bəyirmə isə, məhəbbət və hörmətin ifadəsi ola bilər. Beləliklə, bəyirmənin mənası yalnız sözün özündən deyil, o sözün istifadə olunduğu vəziyyətdən və tərzdən asılıdır.
Qısacası, “bəyirmə” sadəcə bir söz deyil, incə bir nitq sənəti nümunəsidir. O, tənqidlə məhəbbəti, lağla hörməti özündə birləşdirən maraqlı bir kommunikasiya vasitəsidir. Azərbaycan dilinin zənginliyini və ifadə qabiliyyətini əks etdirən bu cür sözlərin dəyərini bilmək və onları münasib şəkildə istifadə etmək vacibdir.