Bəzmgah (fars. بزمگاه) sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında özünəməxsus bir yeri olan, əsasən təntənəli və şən məclisləri, yığıncaqları ifadə edən bir termindir. Fars dilindən götürülmüş bu söz, sadəcə "kef məclisi" və ya "eyş-işrət məclisi (yeri)" mənası ilə kifayətlənməyərək, daha geniş bir məzmun ehtiva edir.
Bəzmgah, yalnız içki və əyləncənin deyil, həm də şənlik, səadət, dostluq və ünsiyyətin simvolu olan bir məkan və ya hadisəni təsvir edir. Bu məclislərdə musiqi sədaları, şeir oxunuşu, rəqs və digər incəsənət nümunələri mədəniyyətin və sənətin özünəməxsus bir qovuşmasını təmsil edir. Bəzmgahda insanlar bir araya gələrək, gündəlik həyatın sıxıntılarından uzaqlaşır, ruhlarını dincəldir və bir-birlərinin hüzurundan zövq alırlar.
Tarixi mənbələrə nəzər saldıqda, bəzmgahların əsrlər boyu Azərbaycan mədəniyyətinin ayrılmaz bir hissəsi olduğunu görürük. Saraylardan sadə evlərə qədər, müxtəlif sosial təbəqələr üçün bəzmgahlar təşkil olunmuş, bu məclislər həm də siyasi əlaqələrin qurulması, mədəni mübadilənin həyata keçirilməsi üçün münasib mühit yaradıb.
Beləliklə, "bəzmgah" sözü sadə bir məclisi deyil, tarixi, mədəni və sosial bir kontekstdə dəyərləndirilməli olan, zəngin məna yükü daşıyan bir termindir. Bu söz, sadəcə bir məkan və ya hadisənin adı olmayıb, özündə şənlik, səadət, incəsənət və ünsiyyətin harmoniyasını əks etdirən bir məfhumdur.