Bidar (fars. بیدار) sözü Azərbaycan dilində əsasən "oyaq", "ayılmış (yuxudan)", "yuxusuz" mənalarında işlənən bir sifətdir. Klassik ədəbiyyatımızda tez-tez rast gəlinən bu söz köhnə fars dilindən mənşə götürür və zaman keçdikcə dilə daxil olmuşdur. Sadəcə "oyaq" olmaqdan əlavə, bidar sözü daha çox bir fəaliyyət və ya vəziyyətin fərqli bir tərəfini vurğulayır.
Müasir dil istifadəsində "bidar" daha çox yuxusuz qalmağın səbəbinə işarə edərək, məsələn, narahatlıq, kədər, qayğı, və ya həyəcan kimi hisslərin təsiri altında oyaq qalmağı ifadə edir. Yalnız fiziki oyaqlıq deyil, həm də daxili bir oyaqlıq, düşüncə və hisslərin fəallığını ifadə edə bilər. Məsələn, "bidar qəlbin" ifadəsi çox həssas, duyğulu və həmişə hər şeyə diqqət edən bir şəxsi təsvir edir.
Klassik ədəbiyyat nümunələrində, verilən misal kimi, "Gündüzüm biqərar, gecələr bidar" sözləri şairin qəlbindəki eşqdən, narahatlıqdan və yuxusuzluqdan bəhs edir. Bu misal, "bidar" sözünün sadəcə fiziki vəziyyəti deyil, daxili vəziyyəti də əks etdirdiyini göstərir. Beləliklə, "bidar" sözünün mənası, kontekstə görə, daha geniş və dərin bir məna kəsb edə bilər.
Ümumiləşdirərək demək olar ki, "bidar" sözü sadəcə yuxusuzluq vəziyyətinə aid deyil, eyni zamanda ruhi vəziyyəti, daxili həyacanı və düşüncənin fəallığını da ifadə edən zəngin mənalı bir sözdür. Onun klassik ədəbiyyatda geniş istifadə edilməsi də bu sözün dilin incəliklərini əks etdirən şairanə bir ifadə olduğunu göstərir.