Biləyaqət (fars. bi… və ər. liyaqət) sifəti olaraq, əsasən ləyaqətsiz, ləyaqəti olmayan mənasında işlənir. Lüğətlərdəki sadə tərif, sözün zəngin məna çalarlarını tam əks etdirmir. Biləyaqət, sadəcə ləyaqətsizliyi deyil, həm də bu ləyaqətsizliyin aşkar, görünən, bəlkə də həddindən artıq ifadəsini bildirir. Sözün tərkibindəki "bi" ön əlavəsi "çox", "həddən artıq" kimi mənaları gücləndirir, "ləyaqət" isə özünə hörmət, əxlaqi dəyərlərə sadiqlik, şərəf, nüfuz kimi müxtəlif aspektləri əhatə edir.
Beləliklə, biləyaqət, ləyaqətsizliyin həddən artıq dərəcədə aşkar və üzə çıxan bir formasıdır. Bu, sadəcə mədəniyyətsiz və ya əxlaqsızlıq deyil, bəlkə də bu keyfiyyətlərin özünü tam şəkildə göstərməsidir. Söz, bir şəxsin özünün və ətrafındakıların qəbul edə bilməyəcəyi qədər ləyaqətsiz davranışlarına işarə edə bilər.
Misal olaraq verilən şeir parçasında ("O da ki, ziyadə biləyaqətdi") biləyaqət, öz sevgilisinə qarşı hədsiz sədaqətsizliyin və ləyaqətsizliyin ifadəsidir. Bu, sadəcə sədaqətsizliyin dəqiq deyil, həddindən artıq olduğunu, hətta dəhşətli bir səviyyəyə çatdığını vurgular.
Yekun olaraq, biləyaqət sözü, ləyaqətsizliyin ağırlaşdırılmış və həddən artıq ifadəsidir, sadəcə lüğətlərdə verilən qısa tərif bu zəngin mənanı tam əks etdirmir.