Bostan (fars. بستان - bustān) sözü fars dilindən keçmiş olub, əslində meyvə və tərəvəz bağını, xüsusilə də qovun, qarpız, xiyar, badımcan kimi sulu və yumşaq meyvəli bitkilərin becərildiyi ərazini ifadə edir. Müasir Azərbaycan dilində istifadəsində bu əsas məna qorunub saxlanılsa da, zamanla məna dairəsi müəyyən qədər genişlənib.
Sadəcə tərəvəz yetişdirilən yer deyil, bostan həm də müxtəlif bitki növlərinin - qovun, qarpız, xiyar, badımcan, bibər, pomidor və s. - bir yerdə becərildiyi, əkinçilik fəaliyyətinin aparıldığı bir ərazini təmsil edir. Beləliklə, bostan, sadəcə bir yer deyil, həm də bir əkinçilik sistemi, təsərrüfat növüdür. Bostançılıq isə həmin ərazidə bitki yetişdirməklə məşğul olan peşədir.
Tarixən, bostanlar suvarma imkanlarının olması ilə seçilirdi. Çünki qovun, qarpız kimi bitkilər bol su tələb edir. Ona görə də, bostanlar adətən çay, bulaq və ya süni suvarma sistemləri olan yerlərdə salınırdı. Bu da bostanların coğrafi yayılmasında mühüm rol oynayırdı. Torpağın münbitliyi və iqlim şəraiti də bostançılığın inkişafı üçün əsas amillər idi.
Bostan sözü yalnız coğrafi bir məkanı ifadə etmir, həm də Azərbaycan mədəniyyətində özünəməxsus yeri olan, folklor, ədəbiyyat və məişət həyatında geniş yer tutan bir anlayışdır. Xalq ədəbiyyatında bostanlar romantika, əyləncə və səmimiyyət məkanı kimi təsvir olunur. Bu yerlər həm də əmək və məhsuldarlıq simvolu kimi qəbul edilir.