Buyruq sözü əmr, hökm, sərəncam mənasında işlənir. Bu, ali bir səlahiyyət sahibi tərəfindən verilən və icra olunması tələb olunan bir qərardır. Həm yazılı, həm də şifahi formada ola bilər. Buyruğun icra olunmaması, əmr verən şəxsin nüfuzuna və səlahiyyətinə görə müxtəlif nəticələrə səbəb ola bilər – cəza, qınaq, rədd olunma və s. Tarix boyu buyruqlar dövlətlərin idarə olunmasında, orduda, məhkəmələrdə və hətta ailədə sosial quruluşun təməl daşlarından biri olub.
Misal olaraq verilən mətn parçasında "şahın buyruğu ilə" ifadəsi, şahın yüksək səlahiyyətlərinin və həmin səlahiyyətlərdən irəli gələn qərarının – kəbin kağızlarının yırğdılması buyruğunun – qüvvəsini vurğulayır. Bu, sadəcə bir əmr deyil, şahın iradəsini ifadə edən, qanuni qüvvəsi olan bir hökmdür. Xacə Mübarəkin bu buyruğu yerinə yetirməsi, şaha itaətkarlığın və onun qərarının qəbul olunmasının göstəricisidir. Beləliklə, buyruq sadəcə bir söz deyil, həm də güc, səlahiyyət və sosial iyerarxiyanı ifadə edən bir simvoldur.
Qeyd etmək lazımdır ki, “buyruq” sözü müasir Azərbaycan dilində daha çox rəsmi və ya ciddi kontekstlərdə istifadə olunur. Gündəlik danışıqda daha yumşaq ifadələr – “əmr”, “söz”, “ xahiş” və s. – üstünlük təşkil edir. Ancaq tarixi mətnlərdə və rəsmi sənədlərdə “buyruq” sözünün istifadəsi daha tez-tez rast gəlinir və o, həmin tarixi dövrlərin ictimai quruluşunu əks etdirir.