Calaqlamaq, bağçılıqda geniş yayılmış bir üsuldur və bitkilərin müxtəlif keyfiyyətlərini (məsələn, meyvənin dadı, rəngi, ölçüsü, xəstəliklərə davamlılığı və s.) bir bitkidən digərinə ötürməyə imkan verir. Bu proses əsasən bitkinin vegetativ çoxalması metodlarından biridir və toxumdan yetişdirilmə ilə müqayisədə bir sıra üstünlüklərə malikdir. Calaqlama yolu ilə yeni bitki ana bitkinin bütün genetik xüsusiyyətlərini qoruyur.
Proses, bir bitkinin (peyvənd qələmi) sağlam və istənilən keyfiyyətlərə malik olan bir hissəsinin digər bir bitkiyə (kökaltı) əlavə edilməsini əhatə edir. Peyvənd qələmi, adətən, yeni yetişdirilmiş bir fidanın, yaxşı inkişaf etmiş və sağlam qönçəli budağından və ya qələmindən alınır. Kökaltı isə güclü kök sisteminə malik və yaxşı inkişaf etmiş bir bitkidir. Bu iki hissənin birləşdirilməsi, bitki toxumalarının bir-birinə bitişməsi və bir-birini qəbul etməsi üçün xüsusi texnikalarla həyata keçirilir.
Calaqlama prosesi olduqca incə və dəqiqlik tələb edir. Uyğunlaşma üçün kəsilmiş hissələrin səthlərinin düzgün bir şəkildə birləşdirilməsi, peyvənd yerinin bağlanması və qorunması vacibdir. Uğurlu calağın əldə edilməsi bir çox amillərdən, o cümlədən peyvəndin vaxtından, hava şəraitindən, istifadə olunan alətlərdən və bağçılıq texnikasından asılıdır. Düzgün həyata keçirildikdə calaqlama, istənilən xüsusiyyətlərə malik bitkilərin kütləvi şəkildə yetişdirilməsinə imkan yaradır və meyvəçilikdə, bağçılıqda və bəzək bitkilərinin yetişdirilməsində geniş istifadə olunur.
Tarix boyu müxtəlif mədəniyyətlərdə calaqlama texnikaları inkişaf etdirilmiş və təkmilləşdirilmişdir. Bu qədim kənd təsərrüfatı texnikası bu gün də öz əhəmiyyətini qoruyub saxlayır və müasir aqrar elmlərin inkişafına mühüm töhfələr verir.