Can-can demək, sadəcə mehribanlıq göstərməkdən daha çox, dərin bir duyğu ifadəsidir. Bu ifadə, əslində, şəfqət, mərhəmət və səmimi qayğı hissini açıq şəkildə sərgiləməyi nəzərdə tutur. Sözün kökünə nəzər salsaq, "can" sözünün özü həyatın, varlığın, ruhun simvolu olduğunu görərik. Beləliklə, "can-can demək", həm də öz canını, öz varlığını digərinin xeyrinə sərf etməyə, ona qarşı səmimi və həssaslıqla yanaşmağa hazır olduğunu bildirmək deməkdir.
Bu ifadədə sadəcə xarici nəvaziş yox, daxili həssaslıq və qayğı da gizlidir. "Can-can" deyən şəxs sadəcə sözlə deyil, hərəkətləri ilə də bu mərhəməti təsdiqləməlidir. Əks halda, bu ifadə boş və sığ qalır.
Atalar sözündəki "Yetimə can-can deyən çox olar, çörək verən az" misalı da bu fikri gücləndirir. Çoxları şəfqət göstərməyə hazırdırsa da, əsl yardım, əməli dəstək daha az insandan gəlir. Bu, sözlə deyil, əməllə sərgilənən can-canın əhəmiyyətini və qiymətini vurğulayır.
Beləliklə, "can-can demək" sadə bir mənadan daha çoxdur. Bu, dərin insani hisslərin, mərhəmət və qayğının ifadə olunma formasını əks etdirir. Ancaq həqiqi "can-can" sözlə deyil, əməllə sübut olunmalıdır.