Cəfəng (ərəb mənşəli) sifəti, əsasən mənasız, boş, dəyərsiz, əhəmiyyətsiz olan şeylərə aid edilir. Bu söz sadəcə olaraq məlumatın, fikrin və ya ifadənin məna kəsb etməməsini bildirməklə yanaşı, həm də həmin məlumatın qulaq ardı ediləcək qədər əhəmiyyətsiz olduğunu vurğulayır. Belə ki, "cəfəng danışıq" deyərkən sadəcə anlamsız danışıqdan deyil, eyni zamanda dinləyicini bezdirən, əsəbiləşdirən və ya maraqsız, cansıxıcı bir danışıqdan bəhs olunur.
Cəfəng sözü, çox vaxt "çılğın", "axmaqlıq", "söhbət" kimi sözlərlə sinonim kimi istifadə olunsa da, onlardan bir qədər fərqlənir. Məsələn, "çılğın" sözü daha çox ağılsız, düşüncəsiz hərəkətləri ifadə edərkən, "cəfəng" sözü daha çox məzmunsuz, boş və əhəmiyyətsiz olan məlumat və ya ifadələrə aiddir. "Axmaqlıq" isə daha geniş mənada istifadə olunub, ağılsızlığın hər hansı bir təzahürünü ifadə edə bilər. "Söhbət" isə ümumiyyətlə müsbət mənada istifadə olunur və cəfəng söhbət deyərkən söhbətin məzmunsuz olduğunu vurğulamaq məqsədi daşıyır.
Bədii ədəbiyyatda "cəfəng" sözü, əsərin qəhrəmanlarının xarakterini, düşüncə tərzini, həmçinin əsərin ümumi atmosferini ifadə etmək üçün istifadə olunur. Misal olaraq, Bəxtiyar Bayramovun sitatında olduğu kimi, "çeynənmiş cəfəng sözlər" ifadəsi, artıq dəfələrlə eşidilmiş, təkrarlanan və heç bir yeni məlumat verməyən, cansıxıcı sözləri təsvir edir. Bu, sözlərin təkrarlanması və mənasızlığı ilə yanaşı, eyni zamanda, həmin sözlərin ifadə etdiyi fikirlərin də cansıxıcı və dəyərsiz olduğunu bildirir.