Məzmunsuz sözü Azərbaycan dilində sifət və zərf kimi işlənən bir söz olub, "məzmunca sönük, kasıb, çox maraqsız; boş, mənasız" mənalarını ifadə edir. Etimalogiyasına nəzər saldıqda, "məzmun" sözünün "içlik, əsas, mahiyyət" mənalarını ifadə etdiyini görürük. "-suz" isə mənfi əlavədir, yəni "məzmunsuz" sözü "məzmundan məhrum" mənasını verir. Beləliklə, sözün əsas mənası, bir şeyin daxili zənginliyinin, dərinliyinin, əhəmiyyətinin olmaması, boşluq və mənasızlıqdır.
Sifət kimi işləndikdə, "məzmunsuz" əsərlər, danışıqlar, fikirlər və s. təsvir edilir. Məsələn, "Məzmunsuz əsər oxumaqdan bezdim." cümləsində əsərin maraqsız, dəyərsiz olduğunu bildiririk. Digər bir nümunə: "Məzmunsuz söhbət saatlarla davam etdi." Bu cümlədə söhbətin boş, mənasız olduğunu vurğulayırıq. Sifətin bu istifadəsi, obyektin məzmununun keyfiyyətcə aşağı olduğunu göstərir, onun quruluşu, üslubu və s. ilə deyil, məhz əsas mahiyyətinin, ideyasının zəifliyi ilə əlaqələndirilir.
Zərf kimi istifadə edildikdə isə, "məzmunsuz" sözü bir hərəkətin və ya hadisənin mənasız, məqsədsiz olduğunu ifadə edir. Məsələn, "Məzmunsuz danışırdı." cümləsində şəxsin danışığının mənasız, heç bir məqsəd güdmədiyini ifadə edirik. Yaxud "Məzmunsuz vaxt keçirdi" cümləsində vaxtın boş, məhsuldar olmayan şəkildə keçdiyini bildiririk. Bu kontekstdə, "məzmunsuz" sözü bir prosesin keyfiyyətsizliyini, məhsuldarlığının aşağı olmasını ifadə edərək, daha çox hərəkətin mahiyyətinə, yox, nəticəsinə diqqət çəkir.
Ümumiləşdirərək deyə bilərik ki, "məzmunsuz" sözü, istər sifət, istərsə də zərf kimi işlənsin, bir şeyin əsas mahiyyətinin, mənasının, dəyərinin olmaması, boşluq və mənasızlıq anlayışlarını ifadə edir. Kontekstdən asılı olaraq, bu boşluq obyektin özündə və ya hərəkətin nəticəsində ola bilər.