Cəhl (ərəbcədən) – bir çoxları tərəfindən sadəcə "cahil olmaq" kimi qəbul edilən, lakin əslində daha dərin və çoxşaxəli bir mənaya malik olan bir anlayışdır. Lüğətlərdə əsasən "nadanlıq", "avamlıq", "cahillik", "cəhalət" kimi sözlərlə ifadə olunsa da, cəhlin mahiyyəti bu təriflərdən daha genişdir.
Cəhl, sadəcə olaraq biliyin olmaması deyil, həm də biliyə qarşı olan bir münasibətin, öyrənməyə, tədqiqata və həqiqəti axtarmağa olan marağın olmamasının ifadəsidir. Bu, passivityə, qəbul edilmiş dogmalara kor-koranə bağlılığa və yeni fikirlərə qarşı müqavimətə gətirib çıxara bilər. Cəhil insan, ətraf aləmini obyektiv qiymətləndirmək, tənqidi düşüncə tərzi inkişaf etdirmək və müstəqil qərarlar qəbul etmək bacarığından məhrum ola bilər.
Məşhur atalar sözü "Elm bir nur, cəhl zülmətdir; Cəhl cəhənnəmdir, elm cənnətdir" cəhlin dərin mənfi nəticələrini və elmin insan həyatına gətirdiyi müsbət dəyişiklikləri göz önünə sərir. Cəhl, insanı özünə, cəmiyyətə və ətraf aləmə mənfi təsir göstərən yanlış inancların, əsassız qorxuların və qərəzli fikirlərin əsarətində saxlayır. Bu, həm fərdi səviyyədə, həm də ictimai həyatda geriləməyə, qarşıdurmalara və inkişafa mane olan problemlərə gətirib çıxara bilər.
Beləliklə, cəhl yalnız biliyin olmaması deyil, həm də zəkanın, düşüncənin və müstəqil həyat tərzinin olmaması deməkdir. Onun aradan qaldırılması üçün davamlı öyrənmə, tədqiqat, tənqidi düşünmə bacarıqlarının inkişaf etdirilməsi və yeni fikirlərə açıq olmaq vacibdir.