Cıvıldama: "Cıvıldamaq" fellindən törəmiş isimdir. Əsasən quşların, xüsusilə də kiçik quşların incə, xoş səslə çıxardıqları səsləri ifadə edir. Bu səslər adətən sürətli, təkrarlanan və melodik olur. Lakin "cıvıldama" yalnız quşların səsini deyil, həm də uşaqların, ya da insanın sevincindən, həyəcandan, ya da hər hansı bir xoş duyğudan qaynaqlanan, oxşar xarakterdə olan incə, sürətli və melodik danışıq tərzinə də aid edilə bilər.
Daha geniş mənada, "cıvıldama" sözü, sözlərin bir-birinin ardınca sürətli və axıcı bir şəkildə, sanki bir çay kimi axıb gedən ifadə tərzinə də işarə edə bilər. Məsələn, "şəhərin cıvıldayan həyatı" ifadəsində "cıvıldama" şəhər həyatının sürətli, davamlı və enerjili təbiətini ifadə edir. Beləliklə, "cıvıldama" yalnız səs deyil, həm də bir həyat tərzi, bir atmosfer, bir duyğu və ya bir hadisənin xarakterini ifadə edən metaforik bir anlam da daşıyır.
"Cıvıldama" sözü poetik ədəbiyyatda da geniş istifadə olunur. Şairlər bu sözü təbiətin gözəlliklərini, insan duyğularının incəliklərini və həyatın canlılığını ifadə etmək üçün ustalıqla işlədirlər. Onların əsərlərində "cıvıldama" sözü həm musiqinin, həm də şeirin özünəməxsus ritmini və melodiyasını ifadə edir. Beləliklə, bu sözün emosional yükü və ifadə gücü onu ədəbiyyatda xüsusi yer tutur.
Yekun olaraq, "cıvıldama" sözü sadə bir səsi ifadə etməkdən uzaqlaşıb, bir çox məcazi və emosional anlamı özündə birləşdirən zəngin bir lüğəvi vahiddir. Onun istifadəsi kontekstdən asılı olaraq dəyişir və hər zaman yeni mənalar yaradır.