Melodik (yun. μελωδικός) sifət olaraq əsasən iki əsas mənada işlənir. Birincisi və əsas mənası, melodiyaya aid olmaq, yəni musiqidəki melodiya ilə əlaqədar olmaqdır. Bu mənada "melodik quruluş", "melodik xətt", "melodik motiv" kimi ifadələr musiqinin əsas elementlərindən biri olan melodiyanın xüsusiyyətlərini ifadə edir. Məsələn, bir musiqi əsərinin melodik quruluşu onun əsas melodiya xəttinin necə qurulduğunu, hansı intervallardan, ritmlərdən istifadə edildiyini, ümumi ahəngdarlığını əks etdirir.
İkinci mənada isə "melodik" sözü daha geniş məna kəsb edərək, ahəngdar, qulağa xoş gələn, səlis və incə səslərə, ifadələrə aid olur. Bu mənada "melodik səs", "melodik nitq", "melodik oxumaq" kimi ifadələr səsin xoş, rahat və dinləməyə həzz verən xüsusiyyətlərini vurğulayır. Belə ki, melodik səs sadəcə musiqi ilə deyil, həm də ümumi ahəngdarlıq və xoş təəssürat yaratma ilə əlaqələndirilir. Məsələn, şairin melodik səsi, mahnı oxuyan ifaçının melodik səsi, həm də dalğaların melodik səsi kimi ifadələr bu mənanı əks etdirir. "Melodik" sözünün bu ikinci mənası, birinci mənasından daha metaforik xarakter daşıyır və musiqidən kənara çıxaraq, daha geniş kontekstlərə tətbiq oluna bilir.
Yunan mənşəli "melodik" sözü, "melodiya" sözünün ("μελωδία") sifət formasıdır və bu kökün özündə musiqinin əsas elementlərindən biri olan melodiyanın əsas mahiyyətini əks etdirir. Beləliklə, "melodik" sözü həm musiqi nəzəriyyəsində, həm də gündəlik nitqdə geniş istifadə olunan, zəngin məna yükü daşıyan bir termindir.