Cürə sifəti, əsasən uşaqlar üçün işlədilən bir söz olub, "çox balaca", "çox kiçik", "xırdaca", "boy atmamış", "sısqa" mənalarını ifadə edir. Bu söz, sadəcə boyun kiçikliyini deyil, həm də bədənin zəifliyini, inkişaf etməmişliyini və nəticədə kövrəkliyini əks etdirir. Yəni "cürə uşaq" deyərkən, yalnız boyunun qısa olduğunu deyil, həm də fiziki cəhətdən zəif, hələ tam formalaşmamış olduğunu nəzərdə tuturuq.
Lüğətlərdə verilən qısa izah, sözün ifadə etdiyi incəlikləri tam əks etdirmir. "Cürə" sözü, sözün əsl mənasında "boyu qısa" demək deyil, daha çox "inkişaf etməmiş", "zəif", "narazılıq" kimi hissləri də özündə əks etdirə bilir. Mənfi bir konnotasiya daşıya bilər, çünki "cürə" uşağın sağlamlığı və ya inkişafı ilə bağlı narahatlıqları ifadə edə bilər. Məsələn, "Cürə uşaq tez xəstələnər" deyərkən, yalnız boyunun qısa olmasından deyil, fiziki zəifliyindən və xəstəliklərə qarşı müqavimətinin az olmasından bəhs olunur.
Folklor və ədəbiyyatda "cürə" sözünün işlənməsinə nəzər salsaq, onun daha çox empatiya və qayğı duyğularını ifadə etdiyini görərik. Uşağın zəifliyini vurğulayaraq, ona qarşı daha diqqətli və qoruyucu olmağı təlqin edir. Beləliklə, "cürə" sözü sadəcə bir təsvir deyil, eyni zamanda bir münasibət ifadə edir.
Ümumiləşdirək: "Cürə" sözü, sadəcə olaraq boyun kiçikliyini deyil, fiziki cəhətdən inkişaf etməmişliyi, zəifliyi və hətta kövrəkliyi ifadə edən, əsasən uşaqlar üçün istifadə olunan bir sifətdir. Bu söz, həm obyektiv bir təsviri, həm də subyektiv bir münasibəti özündə birləşdirir.