Cürm (ər. جرم - cürm) sözü klassik Azərbaycan ədəbi dilində günah, təqsir, suç və ya qəbahət mənalarında işlənən bir termindir. Başqa sözlə desək, cürm hər hansı bir qayda, qanun, əxlaq prinsipi və ya sosial norma pozuntusunu ifadə edir. Bu pozuntu nəticəsində baş verən hadisənin ağırlığına görə cümlənin cəzası da müxtəliflik göstərə bilər. Qədim mənbələrdə, xüsusilə də hüquq məsələlərini əhatə edən əsərlərdə tez-tez rast gəlinən "cürm" termini, müasir Azərbaycan dilində daha çox "cinayət" və ya "suç" sözləri ilə əvəz olunsa da, özünün tarixi və mədəni əhəmiyyətini qoruyub saxlayır.
Ata sözündə ("İki şonqar dalaşanda, bir qarğaya cürm düşər") olduğu kimi, "cürm" bəzən təqsirin birbaşa müəllifi olmayan, hadisələrin qurbanı olan şəxsə də aid edilə bilər. Bu mənada "cürm" ədalətsizliyə, haqsızlığa məruz qalmağı, günahsız olmasına baxmayaraq, pis vəziyyətə düşməyi ifadə edir. Belə hallarda, "cürm" sözü, təsadüfi hadisələrin və ya başqalarının səhvlərinin nəticəsində yaranan ədalətsizliyi vurğulayır.
Müasir dilçilikdə "cürm" termini daha az işlənsə də, ədəbiyyatda, xüsusilə də klassik əsərlərin tərcümə və təhlilində öz əhəmiyyətini saxlayır. Sözün tarixi kökləri və çoxmənalılığı onu daha zəngin və ifadəli edir. Bu səbəbdən də, "cürm" sözünün mənasını anlamaq, Azərbaycan dilinin tarixi inkişafı və mədəni irsini dərk etmək üçün vacibdir.