Çaqqıltı sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında xüsusi bir yeri tutan, əsasən səs-küy, gurultu və ya qırıntı ilə əlaqəli olan bir termindir. "Çaqqıltı" sadəcə olaraq səs-küy demək deyil, həm də bu səs-küyün spesifik xüsusiyyətlərini özündə əks etdirir. "Bax çaqqaçaq" ifadəsindən də göründüyü kimi, çaqqıltı bir qədər nizamsız, qarışıq, bəzən də qorxulu və ya narahatedici bir səs-küy kimi təsəvvür olunur.
Çaqqıltı səsinin mənbəyi müxtəlif ola bilər: qırıq-sınıq əşyaların səsi, daşların bir-birinə dəyməsi, quru yarpaqların ayaq altında xırıltısı, yağışın damlara vurması, hətta çox sayda insanın bir yerdə qarışıq danışığı belə çaqqıltı kimi təsvir oluna bilər. Sözün kökü olan "çaqqı" hissəsi, kəskin, qırılma, dağılma mənasını verir ki, bu da çaqqıltının xarakterini daha aydın göstərir.
Maraqlı bir məqam da odur ki, "çaqqıltı" sözü, həmişə mənfi konnotasiya daşımayı bilər. Məsələn, şən bir qrup uşağın oyun zamanı yaratdığı səs-küy də "çaqqıltı" kimi təsvir oluna bilər, ancaq bu halda söz, negativlikdən daha çox canlılıq, enerji və coşğunu ifadə edər.
Beləliklə, "çaqqıltı" sözü, sadəcə bir lüğətçi ifadəsindən çox, səsin xüsusiyyətlərini, kontekstini və hətta emosional təsirini də əks etdirən, zəngin məna yükü daşıyan bir termindir. Onun təsviri gücü, dili daha canlı və təsvirli edir.