Çəkic, əsasən tikinti, təmir və metal emalı işlərində istifadə olunan, bir ucu dəstəyə bərkidilmiş, digər ucu isə müxtəlif formalarda ola bilən metal və ya nadir hallarda taxta bir alətdir. Ənənəvi çəkiclərin dəstə hissəsi adətən taxtadan hazırlanır, bu da ələ daha yaxşı yapışma təmin edir və zərbəni sönümləndirir. Metal hissəsinin forması isə istifadə məqsədindən asılıdır; məsələn, mıx vurmaq üçün ucu iti və nazik, metal əşyaları döymək üçün isə daha geniş və düz ola bilər.
Çəkicin tarixi insanlığın tarixi qədər qədimdir. Ən ibtidai formaları daşdan hazırlanmış və müxtəlif məqsədlər üçün, o cümlədən ovçuluqda və qida hazırlanmasında istifadə olunmuşdur. Metallurgiyanın inkişafı ilə yanaşı, çəkiclərin hazırlanmasında da inqilab yaşandı. Mis, tunc və sonralar dəmirin istifadəsi daha möhkəm və səmərəli alətlərin yaranmasına səbəb oldu. Bu gün isə müxtəlif materiallardan, ölçülərdə və formalarda hazırlanan çəkiclərin çox geniş çeşidi mövcuddur; balaca saatçı çəkicindən tutmuş, ağır qayaya yönələn böyük sökücü çəkicə qədər.
Çəkic yalnız bir alət deyil, həm də güc və məhsuldarlığın simvoludur. Ədəbiyyatda və mədəniyyətdə tez-tez yaradıcılıq, yenilik və inkişafla assosiasiya olunur. Misal üçün, bir çox mif və əfsanədə tanrılar və qəhrəmanlar çəkiclərlə təsvir olunur. Müasir dövrdə də, məsələn, sənətkarlar və sənət əsərlərinin yaradıcıları üçün çəkic vacib bir vasitədir. Beləliklə, adi bir alət olan çəkicin dərin mədəni və simvolik əhəmiyyəti var.
Nəticə olaraq, çəkic sadə görünüşünə baxmayaraq, insan tarixində və mədəniyyətində mühüm rol oynamış, çoxfunksiyalı və zəngin tarixə malik bir alətdir.