Çənli sözü Azərbaycan dilində əsasən "dumanlı", "sisli", "tutqun" mənalarında işlənən bir sifətdir. Lüğətlərdə sadəcə "çən olan, çən basmış" kimi qısa izahı olsa da, bu sözün ifadə etdiyi atmosfer daha çox duyğu və təsvirə əsaslanır. "Çənli" sadəcə görmə qabiliyyətini məhdudlaşdıran bir dumanı deyil, daha çox ətrafı bir sirr pərdəsi ilə örtdüyü, melankolik və hətta qorxulu bir atmosfer yaradan bir təbiət hadisəsini təsvir edir. Sözün kökü olan "çən" (duman, sis) sözü ilə birlikdə istifadə olunduqda bu atmosfer daha da güclənir.
Misal üçün, "çənli bir payız səhəri" ifadəsi, sadəcə havada dumanın olmasını deyil, payızın melankolik və biraz da kədərli əhval-ruhiyyəsini də əks etdirir. Duman yalnız fiziki bir maneə deyil, həm də ruhi bir vəziyyətə işarə edir; həyatın tutqun, qaranlıq tərəflərinin simvoludur. "Yadındamı, tutqun, çənli bir səhər; Göygözlü oğlunu düşmən apardı" misrasında isə "çənli" sözü yalnız təbiət hadisəsini deyil, həm də hadisənin baş verdiyi anın kədərli və qaranlıq əhval-ruhiyyəsini, ümidsizliyi və gələcəyə qarşı qorxunu ifadə edir. Beləliklə, "çənli" sözü həm fiziki, həm də emosional bir təsviri ehtiva edir.
Qısacası, "çənli" sözü dumanlı və sisli olmaqdan daha geniş bir məna daşıyır. Bu söz, ətraf mühitin vəziyyətini təsvir etməklə yanaşı, həm də əsərin ümumi əhval-ruhiyyəsinin, mövzuya yanaşmanın və oxucuya ötürülmək istənən hisslərin təsvirində mühüm rol oynayır. Onun qaranlıq, sirli və melankolik bir atmosfer yaratmaq qabiliyyəti, onu ədəbi əsərlərdə xüsusilə də poetik ifadələrdə çox təsirli edir.