Çərçi sözü Azərbaycan dilinin köhnə lüğətində "gəzərək xırda alver edən adam, gəzərgi alverçi; xırdavatçı" kimi izah olunur. Bu tərif sözün əsas mənasını çatdırsa da, onu daha da zənginləşdirmək mümkündür.
Çərçi, əslində, stasionar dükanı olmayan, malını əlində daşıyarak və ya sadə bir yük maşını ilə gəzərək satan bir tacirdir. O, bazarlarda, kəndlərdə, küçələrdə öz malını satmaq üçün gəzir və alıcılarla birbaşa ünsiyyətdə olur. Bu, onu müasir dövrdəki iri mağazaların sahiblərindən və ya onlayn ticarətlə məşğul olanlardan fərqləndirir. Çərçinin əməyi daha çox fiziki güc və müştəri ilə yüz-üzə ünsiyyət tələb edir.
Sözün "xırdavatçı" mənası da çərçinin satdığı malların xarakterini göstərir. Bu, adətən, gündəlik tələbat malları – qida məhsulları, əşyalar, kiçik ev əşyaları və s. ola bilər. Böyük topdansatışlarla işləmək əvəzinə, çərçi kiçik həcmdə mallar alıb, onları daha yüksək qiymətə sataraq qazanc əldə edir.
Mirzə Əliməmməd Səfərin misalında göstərildiyi kimi ("Pul verərəm, bir az mal alarsan, çərçi sifətilə gedərsən") çərçi həm də müəyyən bir obraz, hətta bir rol kimi qəbul edilə bilər. Yəni, birisi çərçi kimi davranaraq, gizlincə mal almaq və satmaqla məşğul ola bilər. Bu, sözün kontekstə bağlı olaraq daha geniş və rəngarəng mənalar kəsb etməsini göstərir.
Beləliklə, "çərçi" sözü sadəcə bir peşə adı deyil, həm də müəyyən bir həyat tərzi, ticarət üsulu və sosial obrazı ifadə edir. Köhnə dövrlərdə daha çox yayılmış bu peşənin özünəməxsus romantikası və çətinlikləri var idi.