Çərçivə (fars. چار چوبه – çəhar çubə – dörd ağac) sözü, əsasən dördbucaqlı və ya oval formada olan, bir əsəri, obyekti və ya görüntünü çərçivələmək, müəyyən bir forma və ölçüyə salmaq, həmçinin qorumaq üçün hazırlanmış bir kənarlıq, quruluş və ya qəfəs deməkdir. Tarix boyu müxtəlif materiallardan – taxtadan, metaldan, plastikdən, hətta qiymətli daşlardan – hazırlanmış çərçivələr istifadə olunmuşdur. Onlar sadəcə estetik bir funksiyaya xidmət etməklə yanaşı, əsərin qorunmasına, onun möhkəmliyinin artırılmasına və göstərilməsinin daha cəlbedici olmasına da kömək edir.
Çərçivənin əhəmiyyəti sadəcə fiziki məhdudiyyət və qoruma ilə məhdudlaşmır. O, həm də məna və kontekst yaradır. Bir rəsm əsərinin çərçivəsi, əsərin üslubuna, dövrünə və sənətkarın niyyətinə uyğun seçilərək, əsərin qavranılmasında mühüm rol oynayır. Məsələn, bir fotoşəklin qalın, qaranlıq bir çərçivəyə salınması, ona dramatik bir hava qatacaq, ancaq incə bir metal çərçivə, fotoşəklin müasirliyini vurğulayacaqdır. Beləliklə, çərçivə, əsərin təkcə fiziki, həm də semantik təqdimatında vacib bir elementdir.
Metaforik mənada “çərçivə” sözü, bir şeyin hüdudlarını, kontekstini və ya strukturunu ifadə etmək üçün də istifadə olunur. Məsələn, “fikirlərimizin çərçivəsi”, “hüquqi çərçivə” və ya “siyasi çərçivə” ifadələrində “çərçivə” sözü, müəyyən bir sahənin məhdudiyyətlərini, qaydalarını və əsas prinsiplərini ifadə edir. Beləliklə, çərçivə, həm fiziki dünyanın, həm də abstrakt anlayışların təşkili və təqdimatında əhəmiyyətli bir rol oynayan çox yönlü bir termindir.